Твојот живот е некаде, а мојот е онаму...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Мора да е некаде околу тој датум, зашто беше прилично сигурен дека самиот тој има триесет и девет години и веруваше дека е роден во 1944 или 1945 година; но сега беше невозможно да се утврди каков било датум во рамките на една или две години.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ако Господ Бог постои тогаш тој не е некаде вон и над постоењето туку во самото постоење.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Арсо со мислите е некаде на друго место, далеку од оваа строга замраченост во која ведрите утрини згаснуваат и во неговата душа се раздвижува нејасен и плаховит бунт.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Осеќавав, макар да бев тргнала најблиску да одам, макар да сум заодела да слезам само до водата на езерото долу, да, осеќавав, велам, дека тој е некаде тука близу.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Слегуваме кон селото Четрок, времето е некаде попладне, речиси квечерина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Осеќаш дека слободата е некаде блиску до тебе и не знаеш што да направиш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сега истите мандри се сосем на копно - водата е некаде далеку повлечена - нема кајчиња, нема мрежи, нема рибари, нема корморани...“ зборуваше Томе.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Не мрда, не зборува, завлечкан е некаде далеку.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
За прво треба да видиш да не е нешто глув или слеп, да не е некаде изгорен, да не криви со нога или со рака.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тоа мора да е некаде внатре, вели, некаде длабоко.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сигурно пак е некаде паднат на патот. А може снегот да го завејал.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)