Тоа не се баш истите песни и приказни што ги слушаше од дедо му – детското љубопитство денес го храни моќниот сезнајко телевизијата, и внукот, и покрај побелените влакна во косата, е понекогаш едноставно човечки немоќен.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Спомнувањето храброст, дали тоа не е понекогаш Копнеење по загубен кладенец в пустина?
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Но тој веднаш со мрштење, како да се гнаси, ја отфрла таа мисла, чудејќи се колку е понекогаш човек себичен и што ли не помислува дури и за своите најблиски и најмили!
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Ќе ми простиш, нели? Секој од нас е понекогаш луд... па и ти можеби?
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Најпосле зошто не би било така: вистината е понекогаш во уверливоста на она што ни го раскажале и во она што други го слушале од нас кога сме умееле да раскажуваме.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Се обидов да ја потсетам дека само се обидувам да ги исполнам нејзините желби, а таа се насмеа: „Ајде, не брани се! Подобро е понекогаш и да отстапиш.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)