е (гл.) - точно (прил.)

Тој припаѓа на фамилијата зборови бои (црвено, зелено, сино, ...) и она што го прави да значи црвено е точно тоа што не значи зелено, сино, итн. Слично е и за „сино“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Така, на пример, да го разгледаме зборот „црвено“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Пресудно е што тој го отфрла Сосировиот поим за знак.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но тоа не е точно.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не е точно, меѓутоа, дека народот се откажал од создавањето свој литературен јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Меѓутоа, сосем е точно дека дури со доаѓањето на бегалците од Белград во Софија во 1890 год. беше создадена основата на најзначајната македонска институција од тој период Младата македонска книжовна дружина што од почетокот на 1892 год. почна да го издава и својот орган „Лоза” на јазик со многу македонизми и со посебен „македонски правопис”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Постои мит дека сокот од портокали го неутрализира дејството на ЛСД. Не е точно.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ти мислиш, би рекол дека наша главна задача е да измислуваме нови зборови. Тоа воопшто не е точно!
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не е точно дека во Истанбул мириса само на лој, на овчо месо и на пастрма.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
- Ти давам, не ти земам, - ми вели претседателот. Тоа е точно. Како да се бунам!
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Не е точно тоа дека имињата на Маргарита или Ана дојдоа подоцна или дека сега тоа е начин да ги разликувам во пишувањето, таквите нешта веднаш стануваат одлучени со самата игра, сакам да кажам дека одблесокот врз стаклото никако не можеше да се вика Ана, како што ни Маргарита не можеше да биде името на девојката што седеше наспроти мене не гледајќи ме, со погледот на црните очи загубен во тагата на тој интеррегнум каде што се чини како сите да ја консултираат зоната на визијата која не е онаа што нѐ опкружува, исклучувајќи ги децата кои гледаат право и сосредоточено сѐ до денот кога и нив ќе ги научат да се сместуваат по меѓупросторите, да гледаат а да не видат, со она пристојно незнаење својствено за секој близок привид, секој опиплив допир, при што секој е улежан во своето меурче, класифициран помеѓу загради, додека ја чува постојаноста и најмалите количества од свеж воздух помеѓу туѓите колена и лактови, затскривајќи се зад „Франс-соарот“ или џебните книги иако скоро секогаш е како сега со Ана, скоро секогаш се некои очи што се сместуваат во процепите од она што навистина може да се гледа, што се сместуваат на она неутрално и делумно тапо растојание што се протега од моето лице до лицето на човекот сосредоточен на својот „Фигаро“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Што забележа, а да не е точно?“, го прашав.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сакате да мислите така, па добро, ама тоа не е точно, никогаш и не било, само што жената немала избор, ни излез, морала да ја сузбива својата сексуалност и да биде одговорна.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Тоа е точно“, рече авторот задоволен од констатацијата што толку добро се вклопуваше во концептот за профилот на Едо селанецот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Пред да го обесат, ако е точно како што се раскажува, на јажето на црковната камбанерија, се свртил кон некој свој невидлив собеседник и прашал - Каде отиде коњот на Питу Гули?
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Таа рекла дека е точно.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„И тоа е точно“ - Глигор ги наполни градите со воздух.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Како да не, се кажувало! – рече мајка ми. – Тоа не е точно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во заблуда се тие мајки што веруваат дека е така.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Не е точно!” збесна Профим. „Тој е овде роден... Ако си заборавила, ако ти е сматен умот, можеш да се потсетиш... Можат да те потсетат и фотографииве...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Која вистина?“ „Таа дека тој е донесен овде...“ „Не е точно!” згрми Профим и удри на масата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Не. Не е точно. Залудно го трошиме за таа намена. Особено што не можеме да го вратиме.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
МИХАЈЛО: Ти само убаво зборуваш. Додека те слушам, мислам сѐ е точно, сѐ е така.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Умее тој да се измолкне во последен момент.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ни едното ни другото не е точно. Добро го познавам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Не е точно дека некој е нероден....
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
-Тоа не е точно! Сите злосторници на планетава, дури и најсуровите убијци, се верници во себе, веруваат во сопствениот манастир.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„Тоа е точно. Со нашата терминологија велиме: сѐ уште не располагаме со адекватен мериторинг систем за следење на аерозагадувањето, па затоа сме свесни дека проверката на квалитетот на воздухот не е ниту ажурна, ниту квалитетна.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Милчо продолжуваше да плаче, да олцка: - Не е точно... - повторуваше.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
А, и да е точно оти се враќале чедата на јагулите, чуму ни се тие капиталистички јагули, заразени...“
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
А колку што се сеќавам во нив не е приложен одговор ни на ова прашање. Тоа е точно.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)