Ни даде визија за маргината како центар, за цивилизацијата како рог на изобилство на своето незадоволство, за културата како збир на нејзините отпадоци, стилизирани субкултури.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Но најопасно од сѐ беше тоа што тој не веруваше во неви ност и мислеше дека сите ние сме онолку софистицирани колку што тој мислеше дека е и самиот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
И ние сите се изменивме откако го видовме тоа. (...)Идејата за музеј на Енди Ворхол, претпоставувам, е добра, иако не може да го компензира она што го загубивме поради невниманието на некоја медицинска сестра, ниту да ја евоцира неговата најголема креација - Фектори, корпорација - уметничко дело.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)