Во мигот кога посегнав по спружените алишта и не сакајќи се слизнав на тазе подмрзнатиот балкон, кој за несреќа беше на 13-тиот кат од зградата, каде живеев заедно со моето момче, ми прелетаа низ глава сите овие реминисценции, на кои во друг случај не би се сетила сигурно.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
За мене беше и останува најбитно како да се живее заедно со правото, низ сите можни разлики на луѓето...
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Кој си ти? - Јас сум еден црн кос. Можам ли да влезам? - Влези, - му рекоа. - Ќе живееме заедно.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Оваа Клара сега стоеше на другиот брег; освен со десетте години помеѓу двете наши видувања и малата изместеност на вилицата и погледот, на неа се гледаше и она што во појавноста и однесувањето се менува при преминот од едниот на другиот брег.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Онаа нема и неподвижна Клара која ја видов пред десетина години, беше истата онаа Клара што ја среќавав пред тоа кога одеше со малите Густави по Виена, Клара со која живеев заедно во Гнездо, Клара која ја запознав години пред тоа, кога животот се отвораше пред нас и ветуваше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Токму тој вртеше со главата велејќи дека насилството не е решение и дека мораат да научат како да се почитуваат бидејќи мораат да прифатат дека тука отсекогаш живееле заедно и дека така и ќе остане.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Ме кани пак да живееме заедно само јас не можам.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Под црногорицата луѓето се раѓаат тврдоглави и умираат такви, И не им останува друго туку или да научат да живеат заедно, во пријателство, или пред време, пред тоа да го стори природата според свои тајни закони, да отидат по ѓаволите, не еден по еден според предвиден ред туку сите наеднаш, Со еден крик од кој ќе се уриваат карпи, ќе пукаат глечери и ќе се отвораат зараснати вулкански рани.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Со време Марија и Богдан станаа блиски и почнаа да живеат заедно: нејзе ѝ одговараше неговата мажественост, добродушност и убав карактер а нему нејзината убавина и подреден живот.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Татковиот пријател беше обземен од прашањето: како христијаните, Евреите и муслиманите можеле да живеат заедно, дури во иста политичка заедница во меѓусебна толеранција.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Многумина се раѓаат, го минуваат животот на таа физичка и духовна граница, самата нивна делба како да е постојан курбан за да се помине, за конечно луѓето да разберат, да продолжат да живеат заедно. Зар тоа не е проклетство?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тој не можеше да не го запраша Татко: Дали имало во историјата слична заедница меѓу христијаните, муслиманите и Евреите?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Идејата за рај на земјата, во кој луѓето ќе живеат заедно како браќа, без закони и без напорна физичка работа, ја прогонуваше човековата фантазија илјадници години.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ја викна да живеат заедно - значи, ја сака...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Марша му постави на Хелвиг услов, за да се пресели кај него, и да живеат заедно, сосем да се одделени од неговите родители. Во секој поглед.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
На Хелвиг му беше јасно дека во овие нови околности во неговиот живот, заради оваа жена со која веќе живее заедно, не би можел сам, без нејзина согласност, да одлучи да го бара детето.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Белешката од 8.11. скржаво кажува за тоа Живеам заедно со родителите.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Учебната година се сврши, учениците си отидоа секој дома и наш Крле си појде кај татка си, во Жиовчевата куќа, да живее заедно со зарачницата своја, Анѓа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Хјустон е град на нафта. Бушотините и луѓето живеат заедно, во целосна слога и хармоничен соживот.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Живеевме заедно и бевме поинакви еден од друг.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Насмевката и тагата во неговите очи живеат заедно, дури и ги делат доживувањата, но не се знак на некоја неконтролирана измешаност.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Така, ние знаеме дека амбиваленцијата и контингенцијата се тука за да останат, и нашата задача е да научиме како да живееме заедно со нив.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
За да се разбере постмодернитетот треба, според Вашата сугестија, да се напуштат категориите како што се: општество, нормативна група (класа или заедница), социјализација, контрола, и да ги замениме со категориите „социјалитет“, „станиште“, „самоконституција“ и „самоздружување“.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Со забележаното хаику завршува записот за нивната посета минатото лето.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
- А сега? – пак го прекинува Џим, испитувајќи ја сè уште внатрешноста во чашата јогурт. – Во овој град живеат заедно луѓе од разлечни нации, различни вери. (Стимулација е ова, или пак симулација? – му потшепнувам на Димитар) McDonalds наспроти Златен Клас!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Читаше дека таа сама по себе, без да знаеме, влијае од еден на друг, влијае од здравиот на болниот, особено ако повеќе луѓе се во постојанен допир,односно ако живеат заедно: поздравиот организам ја зрачи својата биоенергија на послабиот, на болниот, и тој автоматски, без да знае, се лечи.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Исто така и животните коишто живеат заедно, појаките зрачат биоенергија на послабите и ги лекуваат.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
БОРИС: Ќе го превоспитам. (Пауза) Има време да се почне од почеток. (Пауза) Да живееме заедно. (Пауза) Да го измениме животот од корен.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Ваквите размислувања на Недиќ и Павелиќ, според аналитичарите, ги искористила "српската група, која беше доминантна во Југословенската влада во емиграција, ја прифати и се обиде да ја доразвие теоријата на Павелиќ и Недиќ (поддржана од Хитлер и од официјална Унгарија и од Бугарија) дека Југославија била вештачка креација, без причина за нејзино постоење.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
За Павелиќ тој било оружје за одбрана на една вештачка заедница на народи кои не сакале да живеат заедно".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Јас се осмелив сепак да се надоврзам на последните зборови на А.А.: - Рисјаните и муслиманите многу векови живееле заедно, опстанале низ истиот јазик и судбина, сигурно ќе најдат сили да ја продолжат убавата традиција, во соживотот на верската толеранција која се наследува како драгоцен дар од генерација на генерација!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
II. Им забрануваме на сите наши поданици без оглед на нивната положба или професија да го оживуваат споменот, да се напаѓаат, да се навредуваат, да се караат и да се предизвикуваат еден со друг со префрлања во однос на она што се случило, без оглед на причината или околоностите, да се расправаат, да се оспоруваат, караат, засрамуваат или навредуваат со дејства или со зборови; нека се совладаат и нека живеат заедно како браќа, пријатели и сограѓани, а кршителите ќе бидат казнети како кршители на мирот и нарушувачи на јавниот ред.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
III. Одредуваме католичката, апостолската и римската вера повторно да биде воведена и воспоставена во сите краишта и места на нашето кралство и земјите што ни се нам покорни, каде што беше нејзиното делување прекинато, и затоа така мирно и слободно ќе се изразува без каква и да е тешкотија или пречка... okno.mk | Margina #32-33 [1996] 94 (...)
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
VI. И да не оставиме никаква можност за немир и спорови меѓу нашите поданици, дозволивме и дозволуваме на сите припадници на споменатата вера, што се прогласува за реформирана, и инаку се однесуваат според она што е запишано во оваа одредба, да живеат и да бидат настанети во сите места и краишта на нашето кралство и земјите што ни се покорни, без да бидат малтретирани, навредувани или да бидат присилени да сторат какво и да е верско дејание спротивно на своето убедување, ниту да бидат заради тоа барани во својот дом или таму каде што сакаат да живеат. (...)
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
И Грците живеат заедно со нас, велат луѓето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Михајло Горачинов се мачи да објасни дека треба да го знаеме и грчкиот јазик, зашто судбината нѐ одредила да живееме заедно со Грците.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се сеќавам, дада ми ги даде сите чинии и тенџериња, филџанчиња што ги користевме додека живеевме заедно.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Како по старата традиција кога живеевме заедно, кафе или некоја лесна салата, покрај видикот на кејот на Вардар.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Регистрирањето е најмала работа.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Љубе живее заедно со нив во куќата во Влае, но не му е татко, туку ѝ е...
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Живееме заедно, тоа е исто како да ми е маж, ама не сме регистрирани, но не е важно.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Е, никогаш не знам како тоа да го кажам, што ѝ е на тетка ми.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)