И се сеќавав на зборовите што тој ми ги кажа на една од нашите први средби: „Треба да навикнеш да живееш лице в лице со невозможното, да ти се случуваат нешта кои не си ги планирал, не си ги очекувал, а ги живееш како цел живот да си ги планирал и очекувал, како да си живеел токму за нив.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Но, за несреќа, тој тип живее токму над мене. Некој џанки црнец.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)