Чекаше нешто, а отсутен беше, решен да не го забележи никој, стегнат в едно вентијаџе тесно, божем слаб, а двојно дебел.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Се допирам себеси и одново да не ме забележи никој ја допирам и глината од која ме пресоздава скулпторот.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)