„Ете, произлезе дека е подобро што не сум го знаела татка си, инаку ќе требаше и јас да бегам од него“, го заврши мајка ми со шега тоа спомнување на божемната роднина).
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Даскалов го заобиколи коритото од камен наполнето со вода што се грееше на летното сонце, а потоа, барем така ми се пристори, ги забрза чекорите.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Двете топло му се заблагодарија на ловецот и радосни направија забава за сите луѓе и животни во шумата.“, заврши мајката.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)