„Е, проклета Рајно“, ѝ велам, „не мислиш белки дека на мој Семјон тоа му беше обврска: Да оценува кој кого го сака; кој по кого гине; кој си ја загубил главата и на чија перница!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
А второ: неколку месеци, а можеби и цела година а и повеќе пред смртта на Генералот, Семјон излезе од оној генералски шинел со медали и ги напушти скалите што воделе во собата на таа непозната љубов на Генералот што и сега те вознемирува.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)