Земјата се притајувала под нивните крвави стапалки и со некакви чудни и подвижни дамки им претскажувала плитки јами.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Но сепак, и над тревките и над каменот господарела пролет во која сиромаштијата ги фрлала од себе парталите и сиџимите со кои се врзувала околу половината да ги задржи врз карличните коски беневреците; се ослободувале од болвливи минтани и се свртувале разграштени кон усвитеното сончево око.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Живите светови околу нас Старецот ја погали својата бела долга брада, седнувајќи врз тревата така лесно, како лесен пердув да се спушти врз зеленилото и се задржа врз него со леснотија без да пропадне.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)