закове (гл.) - врз (предл.)

Се гледа среќа на неговото лице.) Госпоѓо, знаете ли дека од минатиот петок Мишко повеќе не мисли да се фрли под мојот воз?
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
САЗДО: (Просто паѓа во фотељата и додека погледот му е закован врз цвеќето во вазната, на неговото лице расцутува насмевка.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Со загадочна насмевка се провлекуваше низ блутникавите рефрени и распашани подвриснувања и оставајќи ги се спушти до солениот, карпест брег, со поглед закован врз смиреното море, над кое трепетливо испаруваше Месечевиот бакнеж.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)