Штом е така, си реков, не ви доаѓам па да ве видам кој кур ќе ми закопате без мене.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Се направи божем се лути и му подвикнаа: А второ, рече, вие само за да не платите за закопот, стрика Анѓела сте го закопале без свештеник, без мене.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Марко Проказник стаса доцна: жена му ( ни ликот неќе не ѝ го паметеше) ја закопаа без тажачка и на гробиштата немаше никој.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Светете им на сите мачни души по светот што се закопани без светлост, без свеќи...“
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)