Притоа во онаа моја последна реченица посебно бев нагласил дека спомнатиот наш разумен предок всушност уште тогаш се заложил да се отфрли неконтролираната моќ и да ѝ се пријде на вистината со добриот збор, со учество на секој поединец во создавањето на таа питома разумност.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И ако во сиот тој метеж некој се заложи да помогне, таа помош не се прима добронамерно. Напротив. Сомничаво се одбива.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Ете, и тоа е наша задача, реков, да ја негуваме таа питома разумност...
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)