Како да замижеш пред оваа глетка
- глето - глина - глодар
спружена гледливо и пожелно
на небето, под јазикот
небаре вино лежено
во визбите на вечноста!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Сите ние многупати зборуваме онака како што ни чини.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но нашите раководители замижаа пред вистината и востанието се зафати; се зафати славно за да се заврши плачевно и погубно.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А можеби несреќникот само замижал пред незнаењето како што слепецот е спремен да ја прогласи за ден и опачината на денот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)