А најстрашно беше што таму мораше да запамети во која канцеларија кој какво кафе ѝ нарачал, кој со колку лажички шеќер пие...
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Тогаш, ангелот веднаш те убедува дека знаеш да читаш, да го читаш животот. – ми зборуваше баба ми – Она што сме ние, што ни претставува нас е тоа она што спонтано, случајно сме го запаметиле во текот на животот, дали од читање, слушање од други луѓе или слушање на својот внатрешен учител, не е воопшто важно!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Една долга зима, напаѓа еден од најголемите снегови кој засекогаш остана запаметен во нашиот град.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)