запее (гл.) - негов (прид.)

Хорот ја заврши песната и остана да стои на истото место; на Плоштадот на Слободата, во солзите на Гита Корец, во стаклестата зеница на последниот архирабин и во Вториот Ерусалим кој не изчезна, но постои и не престанува да се сонува себе си, во сенката на живиот град.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Рабинот широко ги отвора очите и погледнува зад девојката каде што се шири солунскиот Плоштад на слободата на кој стојат луѓе и гледаат во него: стотици, илјадници човечки лица, мажи, деца, жени, старци, некои познати, некои блиски, повеќето непознати и невидени, сите претворени во огромен хор што на крајот од мането, тажно ја запејува неговата омилена песна:  Primavera en Salonico halli al café Mašlum una nina de ojos pretos que canta y sona ud.  No me manques, tu Fortuna, del cafe de Avram Mašlum. Tu quitas los muestros dertes, que cantas y sonas ud.  El ud tomas en la mano con gilvéš y con šacaš. Los tus ojos relučientes a mi me hačan quemar. 17 
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)