Моите студенти лезбијки и геј-мажи, вклучително и оние што подоцна го запишаа предметот „Како да се биде геј“, можеби биле баш скептични кон тврдењата дека некој обемен таинствен материјал во матните текови на американската популарна култура од далечното минато некако ја сочинува нивната култура, но не инсистираа дека геј-културата е апсолутно мртва.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Како компаративна студија за Црнците, Евреите, лезбејките, геј-мажите, логорашите во концентрационите логори, за децата и за другите штитеници на „тоталните институции“, таа беше ран класик на лезбејските/геј-/квир-студии, а и денес вреди да се чита.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И нема што да читаат романи, да гледаат филмови, да запишуваат предмети, да гледаат изложби и да одат на културни фестивали што се фокусираат на геј-мажите.
Во 1978 г., канадскиот социолог Бери Д.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Било како било, ним не им требаат геј-мажи.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И си имаат стрејт-мажи да им бидат икони што ќе ги посакуваат – спортски јунаци, фотомодели, ѕвезди од големото платно и од малите екрани, мажи во униформа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Геј-мажите си имаат женски икони – диви, манекенки, холивудски ѕвезди, а денес дури и политичарки – со кои ќе си се идентификуваат.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)