запише (гл.) - во (предл.)

За обезбедување на парично побарување може да се дозволи секоја мерка со која се постигнува целта на таквото обезбедување, а особено: (а) забрана на должникот да располага со подвижни предмети, како и чување на тие предмети; (б) забрана на должникот да ги отуѓи или оптовари своите недвижности или стварни права кои врз недвижноста се запишани во негова корист, со прибелешка на таа забрана во јавна книга или да ги даде под закуп; (в) забрана на должникот да продава хартии од вредност и удели; (г) забрана на должниковиот должник да му исплати на должникот побарување или да му предаде предмети, како и забрана на должникот да прими предмети, да наплати побарување и да располага со нив и (д) налог на носителот на платен промет на должникот или на трето лице, по налог на должникот, да не дозволи од должниковите сметки исплата на паричниот износ за кој е дозволена привремена мерка.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во наредбата судот ќе наведе во однос на кои факти или околности се врши вештачењето, и на предлог на странката ќе определи на кого му се доверува вештачењето (чл. 235, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во постапката за обезбедување судот може да определи само едно од средствата определени со овој или друг закон (чл. 9, ЗОП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Вештачењето го вршат вештаци запишани во регистарот на вештаци (чл. 236, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
- После мислам да се запишам во военото училиште во Софија.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Во Софија Гоце се запиша во военото училиште и облече јункерски мундир 21). Военото училиште траеше четири години.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Портирот ме запиша во книгата и се упатив на галеријата, од каде се укажа многу чудна глетка.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Праведниците веднаш се запишуваат во книгата на животот, грешниците во книгата на смртта.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
За радост на луѓето, нешто за благодарност од роднините, а најмногу за напредокот на нашата благословена заедницата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Потоа стариот рабин ја гледа заветната арка на Мојсеј со таблиците со десетте заповеди во неа, светата кутија конструирана со две рала држачи за носење, означена со двата херувима свртени еден кон друг, на кои крилјата им се допираат над главите, направена од најдобрите мајстори според прецизен диктат од небото што до денешен ден стои запишан во Светата книга.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И сè во полза на нашата заедница и на радост на усреќените парови, следејќи го благословот запишан во Книгата: „Погледни на небото и изброј ги ѕвездите, ако можеш да ги избориш; толкаво ќе биде потомството твое...“ 2
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Па најпосле не сум ни јас од последните. Сум минал и јас в затвор еден ден, ќотек јадов, ме запишаа во црната книга.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И тоа што е избришано најпрво било запишано во вашите сопствени пустини та одговорот во себеси побарајте си го.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ние сме народ чија адреса е запишана во Библијата.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
И единствена вистина е сето ова, единствена жива вистина чекори меѓу вас како виор и како ноќта што е мрачна наметка на мојот порив.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Одговори Откако засекогаш го избриша она што го запишал во песокот пред себеси го прашаа што напишал а Исус им одговорил: јас ништо ниту запишав - ниту избришав!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Си знаевме, од прикажувањата на дедовците, дека страв лозје чува па се здадовме на молчење, а и што друго би правеле кога уште на аеродромот ќе ве пречекаат воени стражи со пушки со многу долги цевки, што друго би правеле кога исти такви пушки со исти такви цевки ќе видите и пред хотелот и во хотелот и кога рецепционерот пред да ве запише во книгата на гостите ќе ве предупреди многу да внимавате и да не се оддалечувате многу - никакви самотнички прошетки, романтики, зјапања во ѕвездите, никакви ти реков-ми рече муабети со минувачите на улица оти мигум можете да останете со полна уста и празни џепови.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Елена беше изненадена од некои свои дотогаш непознати размислувања и чувства, па од страв да не ги заборави, да не ги изгуби почна да си ги запишува во својот дневник.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А Живко, кој пиеше и јадеше барабар со татка си, се прибираше во себе, смислувајќи ја во главата ако веќе не му беше запишана во тетратката, својата нова приказна така испроверена до вистинитост во измислената Пасквелија.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Татко му најпосле, колку со молење толку и со инаетење, го одведе в град и го запиша во едно средно училиште, каде што се изучувуваа нови градски занаети.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Помислувам: договорите со него, впрочем како и поединостите што требало да бидат извршени, не се ништо друго туку задачи запишани во училишниот дневник.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Имам впечаток дека го отворил дневникот и врши преглед на сработените задачи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Германија ја окупира Австрија, и во 1942 год.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Фаерабенд се запишува во офицерска школа, надевајќи се, залудно, дека тренингот ќе трае повеќе отколку војната.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Не доврши зашто веднаш го прекинав, прашувајќи го: - Мислите на тоа како сум запишан во црковните матични книги?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Потоа, во сите тие страшни денови, кога радиото ги соопштувало имињата на загинатите во земјотресот, со ужас го слушнала и името на една своја соученичка од времето пред да се запише во учителска школа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Догодина Ели ќе ја запишеме во забавиште, - рече Вера откако завршивме со ручекот, па ја погали по косата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
98. На 18.7.1903 год. и Е.Спространов запишал во својот дневник: „Дури и етничкиот сепаратизам да се прегрне покрај политичкиот, пак нема зошто да се плашат Бугарите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Младешки стравови“, си помисли, фаќајќи го повторно перото: „Браќа мои, седејќи тогаш со вас, јас ви кажав дека сум следбеник на учењето на Христа, она што многумина го нарекуваат секта, зашто знам дека така најдобро му служам на Бога, а тој Бог е оној истиот на нашите татковци, та јас сум тука не заради неверување, туку напротив, заради искрената верба во сето она што е запишано во Мојсеевите книги и во книгите на пророците.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Наредната година се запишав во младинската школа на градскиот фудбалски клуб.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Му се вдена в лице на класниот раководител и отсечно му рече дека ќе ме казни со тоа што ќе ме отпише од гимназијата во нашиот град и ќе ме запише во некоја каде петли не пеат, каде зора не зазорува.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Можеби говорот на престарениот Симон Наконтик траел подолго отколку што Јаков Иконописец петпати ќе можел да се смири на јамката, и на слушателот му здодеало да завлегува во тајната на семоќната судбина па се свртел решен да го чисти патот од камења или, можеби, се разжалил над самиот себе и се расплакал или кажал и самиот нешто големо, умно, нешто што никогаш не било запишано во црковните книги.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не гледав и не бев сведок на мигот кога Симон Наконтик, сиот како зелен волшебник од мочуриште, си го џвакал брадулето и му раскажувал на долговратиот Лазар Аргиров, чиниш е на овој свет само затоа да ги проубавува грдостите, за судбината: тоа е сѐ, човекот во нејзините раце е орудие - коле и беси без совет и без знаење на својата крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако освен тоа сме доволно настојчиви да воведеме симболи како Н и О, со кои би ги претставувале атомите на водородот и кислородот конечниот резултат на овие правила може компактно да се запише во симболичка форма како Н2 + О 3 Н2О.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој со таа доверба разговараше и со мнозина други селани и тие се запишаа во задругата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Братот му рече дека тој, Змејко, и покрај сѐ друго, треба да се запише во задругата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сите деца мора да донесат во забавиштето ако сакаат да се запишат во него.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Прекрасни слики - сончогледи, ниви, сонца, ликови, портрети, а тие го запишале во престижното училиште „Коце Металец“ и тој завршил со највисок успех и бил прогласен за првенец на генерацијата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
По неа јас - девојче Сара, па се родија Марија и Стефан на Споменка, а Светле роди син, но подоцна и не го знам неговото име... (Во „шестка“, во речиси исто време, Слаѓана го роди Александар) По 14 години, сите се запишаа во „Орце Николов“... и сите седуммина матурираа заедно.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Нема податоци за тоа, никој и не си споменува дали било нешто слично запишано во тефтерот Акиноски, дека и таа, Руса, е закопана тука, покрај каменот, но него, каменот, покрај со едното негово име, Бел Камен, го именуваат уште и со две други: Јованов Гроб или Турчинов Гроб.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Бездруго вака го протолкувал сонот и Јовановиот одамнешен предок, оној прв што го сонувал и по што го запишал во тефтерот и потоа отишол да стане пустиник.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сето ова и уште многу нешто кое до нас, за жал, допира пооредно или никако не допира, било или можело да биде запишано во тефтерот на господарите на Потковицата, Акиноските.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но како и на сѐ друго што било, постоело и нестанало во Потковицата, и нему, и на тефтерот Акиноски, времето, луѓето и животот му одредиле судбини и облици на легенда, секој од мештаните кога раскажува за Потковицата, дури и кога не ја споменува неа, тевтерот Акиноски го има во вид и него го приложува како поткрепа, па ако го препрашаш: А, бездруго тоа навистина се случило?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Последно што запишал во тефтерот, пред да отиде и да стане пустиник (тоа, да отиде и да стане пустиник, била негова желба) бил еден сон кој подоцна, во текот на вековите, во Потковицата станал ретка и морничава традиција.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Оттогаш, од тие одамнешни и недојаснети времиња, во кои и не морало токму вака, како погоре, односно како што било запишано во тефтерот Акиноски, да се случи завојувањето на Потковицата од страна на Турците, од некогашната малечка населба во Дупка останати се уште само неколкуте старовремски куќи, во кои, откако се иселија Аџиоските и Цолеските, едните уште во првата Голема војна во Бугарија, другите сега наскоро, ко се пуштија границите, во Австралија, никој не живее.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Имено, оттогаш, откога бил еднаш запишан во тефтерот, истиот тој сон им се сонил уште на шест различни лица во различни времиња и секогаш се обистинувал.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Имено, тој, Акиноскиот, што молел на Молитвена вода, сонувал дека во дворот нивни, на Акиновци, изникнало едно дрво, круша, сето начичкано со грлести круши; некои луѓе, кои тој не можел да ги распознае во сонот, така било запишано во тефтерот, влегле од Северна порта и ги исчукале крушите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Веќе ти средив да се најдеш со едно фино дете, едно од ретките кое живее во населбата и годинава се запиша во средно училиште.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Тоа што никој не се јавуваше само го зголемуваше неговото измачување.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Неколку дена подоцна случајно пронајде ново име и телефонски број кои Марија ги имаше запишано во домашниот телефонски именик, а бескомпромисната луцидност на љубомората му шепна чии се.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Никогаш од душата не можеше да ги избрише страниците на Октомвриската револуција, кои останаа запишани во заклучокот на неговата сорбонска докторска дисертација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Овен, мислеше. Обичен овен, запиша во својата свест. Зарад роговите и густиот џбун над чело.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Така да реши да се запише во истиот хор и тоа го направи уште истиот ден.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Тој бил толку фокусиран на дизајнирањето фонтови, што 1988 год. се запишал во Rhode Island School of Design’s Graphic Design Program верувајќи дека четири години подоцна ќе излезе како вистински дизајнер.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Едноставно му ја кажав вистината: - Содржината на ливчето ја запишав во резиденцијата!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Винстон извади и му поддаде две стуткани и нечисти банкноти, што Парсонс ги запиша во еден мал бележник, со уреден ракопис на неписмен човек.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа беше снимка од разговорот со О'Брајан, онаа вечер кога се запиша во Братството.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја зеде повторно перодршката, прашувајќи се полурешително дали би можел да најде уште нешто да запише во својот дневник.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури и без ништо запишано во неа, таа беше компромитирачка сопственост.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
VI Винстон запиша во својот дневник:
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше тоа јасно запишано во месец зилкаде, во годината 148- ма од пророковата Хиџра.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Деветти, десетти?“ „На сечко, дваесет и осми сум запишан во дефтерите”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тие услови се следниве: (1) да е запишан во регистарот на синдикати кој го води МТСП; (2) во него да чле- нуваат најмалку 10% (1/10) од вкупниот број на вработените во РМ кои плаќаат членарина на синдикатот; (3) да здружува најмалку три синдикати на национално ниво од различни гранки, односно оддели, кои се запишани во регистарот на синдикати кој се води во МТСП; (4) да дејствува на национално ниво и да има регистрирани членки во најмалку 1/5 од општините; (5) да дејствува во согласност со својот статут и демократските принципи и (6) во него да членуваат синди- кати кои потпишале или пристапиле на најмалку три колективни до- говори на ниво на гранка, односно оддел (чл. 34, ЗИДЗРО/окт.09).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Заедно со странецот прочитаа кој хотел беше запишан во писмото.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Господ им го остави жив, и тие со помош на владиката, го запишаа во богословијата во Белград.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
– Дали сте благословени од света Богородица, кога така го штитите името на нејзиниот премудар син, – одговори калуѓерот и го извади тефтерот од торбата и му го поднесе на поп Јакова, говорејќи му: – Ако милуваш да подариш нешто за света Богородица, запиши во него.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Во следните белешки се открива дека сум им напишал писмо на моите во Гаково, дека сум се отпишал од учителска школа и сум се запишал во гимназијата Цветан Димов и дека сум кај Нанчо.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Јас, онака незабележано, се прошмугнав натаму и низ витрината гледам: седи на масичката крај прозорецот и нешто запишува во бележник.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И Стојо сета порачка си ја запиша во умот, оти писмо не знаеше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А кога Брајан од Витолишча, Стојко од Полчишта и други сиромаси немаа да доплатат, тој им ја даваше стоката и без пари, на вересија и му наредуваше на Мечето да запише во тевтерот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И сигурно преставува нешто многу повеќе од практикувана специјалност само на една затворска власт.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам дека по овие негови објаснувања си ги запишав во сеќавањето зборовите корнењето нокти, потоа и молчењето како избор затоа без да го коментирам она што го рекол, во еден момент во изминатите денови бев забележал: Корнењето нокти веројатно е многу болно.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Душата како пеперуга што шета. Навистина убава метафора!“ запишал во своите „Ливчиња“ доцна таа вечер Ѓошо Савев, очигледно во поетско расположение...
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Таа учеше четврто одделение, кога него го запишаа во второ.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
„Тој црпи од талкачката енергија на градот“, ќе запише во една пригода Елизабета Шелева по повод „пешачката реторика“ (Марк Оже) на овој автор, „сродна на духовниот хоризонт на номадизмот“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Слично на онаа отворена финална трансценденција на неговиот главен јунак во еден од најкратките и најлирските раскази: „...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Сега му е најпотребен татко“, вели Иван Степанович и погледнува кон мене.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Алексеј го запишав во училиште! Почна да станува човек.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога заврши училишната година и кога учениците започнаа д се запишуваат во средни училишта Дарко и Лорета решија да се запишат во исто училиште.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Следната година, во деветнаесеттата, кога како бруцош се запишав во Louis-le-Grand, тоа просто беше моето прво патување во животот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За мене тоа беа најтешките, најопасните години.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Самиот поим на присутност, срцевината на метафизиката е според тоа запишан во секој лингвистички ентитет, И оттаму парот присутност/отсутност е тој што ја структурира самата текстуалност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Затоа што ознаката знак секогаш била разбирана И одредувана, според нејзиното значење, како знак-на, некој означител што реферира на некое означено, означител различен од неговото означено.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кој поим се добива кога е деконструиран парот присутност/отсутност?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Постојат привремени вечности запишани во песна и постои живот кој е умирање: Ја искашлувам последната прашинка вдишана на детско игралиште ?* Влегов ли дома и дали воопшто забележав дека куќата ми е претворена во забавен парк?
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Утредента се запишав во школата за играње во Пасаж Ароести.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
И покрај, сигурно големото лично досие, визата ми е јасно запишана во пасошот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Татко ѝ сакаше таа да се запише во медицинско училиште.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ако отидеше во медицинското училиште, татко ѝ ќе можеше да верува дека конечно заборавила, да заклучи дека е здрава и цела, и тој ќе можеше да спие без пилули.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Неговиот чир ќе исчезнеше.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Да, - се досетив, - Кире, на тетка Маја е запишан во Карате клубот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Пелагија и Перса, секоја на свој начин, ја подготвуваа за есенскиот миг кога требаше да ја однесат во училиштето Браќа Миладиновци за да ја запишат во прво одделение.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Сега треба да му се даде име на детето, да се запише во книгите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Прогимназија завршил во родниот град, а во 1897 година се запишал во солунската гимназија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)