Меѓу два огна се наоѓам, ти си запнала за едно, а тој за друго.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Само ти оди времето фира....а шо си запнал за жакетов толку да биди та да биди готов?“
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
И веднаш потоа целата просторија го фати ритамот на таа усвитена врвца на пилата, на нејзината судреност со дебелата сурова дрвена маса, понесувајќи го во него и последното зрнце пилотина, запнато за пајаџинките во горните ќошеви.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)