заспива (гл.) - со (предл.)

Се будеше, заспиваше со мислите кај него, замислувајки ја утрешната средба, разговорите, погледите, местата кадешто ќе се шетаат.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Се будеше во ноќта, ги прелистуваше купените книги, читаше од нив фрагменти и повторно заспиваше со книга крај себе...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Пред летувањето, отромавени, се влечкавме како на нозете да имавме чизми; кога ќе се расипеше лифтот, се качувавме по скалите со мака, тешко дишејќи; зјапавме во отворениот телевизор, голтајќи огромни количества кекс, потоа исцрпени, заспивавме со свртени грбови, веднаш...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Се плаши ли од бегот, или му допушта, за да си ја скрие севдата, тој да ја љуби старечки по цели ноќи, заспивајќи со влажните усни меѓу нејзините чатма веѓи?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Му рече: „Секоја вечер кога ќе си легнев, заспивав со твоите раце под плешките и рамената во твоите дланки...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Богдан се буди и заспива со албумот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Дома за Циљка пред сѐ беа баба и дедо и помалите сестрички и братчето, кон кои беше така приврзана, како водата кон брегот и како птиците кон небото, а кои, ете, скоро година дена ги нема видено; дома беше и огништето, кое најмногу го сакаше тогаш, кога надвор врнеше снег со големи партали или кога завиваше северњакот зад прозорецот, а во спузата се печеа костени и компири и во поллуосветлената одаја единствено се спушаше прскањето на искрите и тивкиот глас на дедо кој им раскажуваше приказни и тие, внучињата загледани во него, едно подруго заспиваа со убавите самовили и со лошите змејови под клепките.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)