Не знам дали заспав или не, но знам дека некое време преминав во сонување на нешто, помислив дека нешто ме здоболе и не знаев дали сонувам или навистина нешто ме боли.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Тогаш обично ги затворав очите, се преправав дека спијам и мижев сѐ додека навистина не заспијам или додека не исчезне силуетата на лошиот човек дојден по мене.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
А кога некогаш ќе го откриеше кучето по миризбата што го носеа со себе, тогаш тој се преправаше дека заспал или дека го фатиле силни грчеви во стомакот или го исчашил глуждот од ногата и не можел да оди.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)