Иако подробностите за тоа како да се деконструира зависат од самиот текст И се разликуваат од случај до случај, постои една општа рамка.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Или, искажано на поинаков начин, ако прифатиме дека изразува некои одредени гледишта (оние кои јас ги резимирав), тој изразува нешто што, доколку е во право, не може да се изрази.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Бидејќи се претпоставува дека токму p ќе ја заврши целата метафизичка работа, p е доминантниот член на парот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Сметаме дека Дерида застапува извесно гледиш те, имено дека расправа против постоењето на присутноста, одреденоста на смислата.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Еден метафизички текст застапува извесна форма на присутност, p.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Сега да ја примениме оваа забелешка врз Деридиниот текст.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)