Ете такви се фалените администратори во Македонија - од џандаро до жупано, сè само професионални убијци.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Добро познавајќи го убиецот, таа веднаш отишла во Битола за да му се поплачи на жупано, но наместо заштита ѝ било наредено „добро да си ја затворам устата“.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Недостатокот на зборови и пелтечењето предвреме му ја затворија устата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И тогаш, како некоја рака да ѝ ја затвори устата, како некој да ѝ го одзеде здивот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ми ја затвори устата за да не можам ништо да кажам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
— Името е машко, вели, но сопственикот е жена, вели, накај осумдесет носи на душа, вели, кое судии, вели, кое управници на логори, вели, кое по некое ѓубре како тебе, вели, но нашите убиства не ја загрозуваат државата, вели, вие со една парола ќе го кренете народот, вели, не може да си ја затвори устата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не ни оставија место за сакање, му велам, но Горачинов веќе ми ја затвори устата, не ме остава така да зборувам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Да ја затвориш устата ти велам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бреза почна да писка, но се изненади од прскањето и ја затвори устата вчудовидена. Ги затвори и очите.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Не дери се! - ѝ ја затворив устата со рака.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Учениците не ја слушаа задачата туку чекаа Ѓорѓија да си ја затвори устата и со јазикот да си го исчисти забот, додека погледот го вртеше некаде настрана.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Им мавнав со рака и тие потрчаа кон мене со ластегарка в раце (држи се кроко, весело ќе е).
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Крокодилот сега не можеше да ја затвори устата.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Но студот што излегуваше од ѕидовите на пештерата набргу им ги затвори устите. Истовремено им ја симна и крвта од образите.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Но сите тие беа празни, мислиш одамна запрени.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)