збодне (гл.) - коњ (имн.)

Со смртен страв го кренаа гавазите пашата, ги збоднаа коњите, колку што можеа побрзо, ја напуштија Преспа, подгонети од мислата дека пашата го достигнало проклетството на неговите претци затоа што тој се дрзнал да посегне по скапоцениот прстен...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А мене ми е како кога ќе збоднеш коњ под опашка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Македонците: „Води нè, Кралу!“ Ги збоднаа коњите!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Гавазите ги збоднаа коњите - диво загонија...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Како – велам – за четирите? Кога четвртото парче е во чинијата. – Не, – одговара – иако е во чинијата, гризнато е и згмечено е со прст.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, Питу не го збодна коњот. Разбранувано се спушти, ги рашири рацете и за миг се слеа сѐ во една прегратка: и тој и жената, и детето и коњот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)