зборува (гл.) - глупост (имн.)

Воденица што го загубила газдата ама не и водата што го врти каменот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И не знам, навистина не сум сигурна, колку е лошо тоа а колку добро. Зборувам глупости.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Како не, многу знаеш ти, што зборуваш глупости!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Не зборувај глупости, - вели главата. – Послушај ме.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Помислив дека зборувам глупости; Даскалов сигурно знаеше подобро од мене колку сме далеку од дома.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Глупости! Извини... Зар не зборувам глупости? Слободно речи.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Оф, зборувам глупости. О, колку сум проста.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но еве, јас те потсетувам. Мајките служат и за тоа: да потсетуваат. Зборувам глупости, нели?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
– Се враќав од потокот, и забележав дека доаѓате – додадов. - Да!?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)