Македонската интелигенција секогаш кога е надвор од своите официјални работи треба да зборува меѓу себе на централното македонско наречје /велешко-прилепско-битолско-охридско/, кое ќе треба да се воведе во сите религиозни и национални пропагандни и турски училишта како задолжителен предмет.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И другите жени од соседството зборуваа меѓу себе за тоа, денес.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„Мама ни сечеше тенки лепчиња и се заблагодаруваше на војниците од ’Унпрофор’ и на Алах секогаш кога имаше што да ни принесе“, зборуваше меѓу залците.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)