земе (гл.) - некој (зам.)

Бабата Каља Тушева, редовна и најрана посетителка, веќе прави метании пред Богородица и ѝ се моли да ѝ го поживи сина ѝ и внучињата; дедот Бале — и тој му пали свеќа на Ристоса и го моли да му ги прости греовите што излага толку моми и невести за мажење и што зеде некоја и друга лиричка од такви како Илка Сукала, дедот Мисирлија — не може да најде невести за синови му и почна редовно да доаѓа в црква и да се моли на сите светци; на бабата Цвета Батанџиева невестата ѝ нема малечко еве седум осум години, та и таа клечи пред Богородица и ја моли.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Покрај Стојка Катин напнал гајда и Крчо Косов да посвири, да земе некое тврдо јајце, оти откако Ристе Попов му го скрши борецот тој веќе не најде друг да се занимава со тоа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Да земиш некое бришалче за попот, та за нункото ќе бараме дар во Стоанкиниот ковчег.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Наполни петнаесет шеснаесет години — ајде, турни ја на првиот што ќе ја посака, земи некоја и друга лира прид, позакрпи се со бабата и тие што останале назад; дури и последната не ја даде на Кулета Врчкиќа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бегот е претставител на султанот, та ќе треба и тука да се знае кој е погоре, кој подолу.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Првото лето Толе го помина со неколку кражби и зеде некоја пара за зимовиште.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Си свршија работа, накачија при бравите и легнаа да си преспијат, бидејќи цела ноќ стоеја на стаповите пред булук — зад булук, за да му направат на Велиага некоја и друга ока месо повеќе за да земе некоја и друга лира повеќе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И тој цела ноќ мисли што да прави утре со затворниците и застана на тоа: „Да земам некоја пара повеќе, та иако дојдит за бегање, барем да не одам со гола рака во Стамбул", — си заклучи и го викна утрото рано јузбашијата да се договорат колку пари да земат и како да ја изведат таа работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од овде зедов некои сувенири и така, во мешаницата со купувачите и продавачите, ми мина времето.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Отиде до прозорецот, зеде некои хартии и по пликот што остана на местото братучедите знаеја дека тоа се книгите што ги донесоа тие самите за себе.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Му велеа роднините и пријателите да ја напушти да земе некоја куќа под кирија во селото, но тој не сакаше да чуе; постојано ги потпираше ѕидовите со дебели дрвени појаси, ја вклештуваше во дрвени стеги и не ја напушташе - не сакаше да се сити Танаил.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тука, после, Дракче неколку години беше со тетка му, сестра на татка му, ама пошто таа беше пресиромашка и самата да се храни после Дракчета го зеде некој роднина во Охрид...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А таа, сиромашката, ако ја остави, откако ја изнесе на глас... Ќе си остане за век неомажена...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: А, колај работа за тоа. Ќе земев некоја друга.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ќе земе некој стап и ќе го мери со дланките, со фатките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во Битола поработивме малку зедовме некоја парица да ни се најде за пат и тргнавме за Солун.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Помисли да земе некоја книга за читање, но си рече да не изигрува интелектуалец кога веќ е се согласил да биде физикалец.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И тие ќе се собереа околу нештата распрострени по најлонот послан на земја, некој ќе земеше некој спреј за муви, ќе се прснеше со него во носот, од силната миризба ќе се намрштеше и ќе речеше: „Не сум толку бадијалџија да тргнам муви по буништа да бркам!“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Земи некоја наполитанка, де! “ - настојуваше насмеана цимерката, очигледно без повеќе лутина во себе.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Ќе земам некоја наветво, велам, макар подносена некоја ќе земам, велам, а јазикот одново ми се здебелува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)