земе (гл.) - ја (зам.)

Земете ја, инаку, клетвата назад, и така денес да почнеме битка!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
-Ајде - Ѝ се обрати инструкторот- земи ја пушката...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Кире оди, трчај во другата соба... Земи ја лампата бргу!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Земете ја Швајцарија, на пример, или Малта, Белгија, или Кипар, Монако, или Сан Марино: сѐ се тоа мали мешлести бебиња со многу капитал и тривијални проблеми; колку се поголеми интересите на разни полови на моќ околу нив, толку грижата за нив е поголема; Хонгконг, Панама, Доминиканска Република, Сингапур, Арапски Емирати, Исланд...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Земи ја само Владанка, другите се поголемки, остави ги.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
МАРА: Земи ја ризата, стави му ја и речи му со здравје да си оди. (Ката ја зема ризата и му ја става околу вратот и ја спушта главата на неговото рамо, плаче).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Земи ја розата, Цветот како исплетена боја - издлабена во здивот и плачот на дождот како висока градина - - изговорена на врвот од ѕвоното како последниот сон на ангелот воден по бездната на утрото.
„Чекајќи го ангелот“ од Милчо Мисоски (1991)
— Земи ја, вели, бригадата и да го изринете снегот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако сакаш, направи сам. Земи ја мачката, трчај околу црква и не говори ништо.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ете, кукавицата земи ја. Таа е бездомник, скита низ гора и им ги брои часовите на старите луѓе.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А и момчињата, падавичарите, де, велеа дека дури и зиме во бој оделе боси... Земи ја.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Земи ја барем фанелата. Волнена е, од син ми.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Знам, синко, знам, ама... - почна мајка му поблаго - ми е жал за тебе. Туку ела, земи ја боринава и посвети ми.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Земи ја и дај му ја на свекра ти Бошка.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Земи ја, невесто, - рече.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Еда, сега земи ја водата, ми вели Маса Ќулумоска и на три места од ваганката ќе направиш крст, ми вели и еда, од сите три места ќе се напиеш, ми вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)