земе (гл.) - глава (имн.)

Србин се налакти и си ја зеде главата под левата рака покривајќи го темето со дланката.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ја зел главата и повторно ја закопал.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
„Јас сакам да имам дете,“ ми рече Ема Ендековска, допирајќи си ги набабрените пупки на градите. Потоа ми ја зеде главата меѓу дланките и ми ја притисна на левата цицка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се оттргнав од нејзините дланки и, свртувајќи ја главата полулево, го спуштив погледот на подот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ми ја зеде главата меѓу дланките и ме погледна в очи.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Потоа, кога Лилица со мекам влечејќи се по чаршафот се тргна, седна на креветот и ја зеде главата на својата пријателка меѓу своите широко раширени нозе, за да може Андон да ѝ го направи истото и нејзе, Азра многу брзо почувствува како и се враќа нешто одвнатре, нагоре, по грлото, до устата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Аха, сега знам. Телото треба да ја земе главата.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Французинот ја зеде главата од јагнето и ја стави во чинијата пред себе.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Таа вечер, кога се опив, ѝ раскажав на Ина сѐ за Луција; таа ми ја зеде главата во скутот и потем долго ме тешеше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ако не си, ќе ти ја земам главата и в торба ќе ја ставам пред престолот мој“, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
МИТРЕ: Не знам што сакам, (ја зема главата во обете раце) главата ми е како бутин! (Седнува на големиот куфер, покрај малото, и очите не ги тргнува од него).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Гангстерите таму од дома ги земаат богатите со автомобил и, ако не им дадеш колку ќе ти преценат, ќе им ги земат главите.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ги свиткале нозете и ги зеле главите меѓу колена.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дедо — фап — вака, ми ја зеде главата и ми ја пикна под мишка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ИЛИЈА: (ја зема главата на Антица на градите свои и ја бакнува во челото).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Потоа, очигледно не завршувајќи ја смотрата, неочекувано брзо се сврти кон нас и не давајќи ни барем да зинеме како со магнет ни ги зеде главите, се разбира мојата и Кејтеновата, и колку што можеше посилно ги тресна една од друга.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ги отворам очите и гледам - Уља ми ја зела главата во скутот и плаче над мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)