Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

- ја прашував, сакајќи да ја наведам да се открива себеси – Во селово скоро да нема книги, освен училишната библиотека, а доколку би имало, не можеш да знаеш што пишува во нив?

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Откако го воспоставија вообичаениот молк од поранешните средби, прв се огласи Чанга: – Идат тешки времиња, не се знае што носи новиот ден...

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Сигурно затоа што тегобата што ја чувствувам е повеќеслојна и јас во сите тие слоеви така што не можам да знам што е што.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Не знам што точно но има нешто што може да се стори преку реките лесно и непречено да се минува зашто само така, потоа, животот ќе го стори своето, заклучив бидувајќи целиот обземен од сината светлина во која белата ја снема за заборавање.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Што би напишал за мене? Би сакал да знам што би напишал?

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Го знам нивното маало, зашто навратував кај мајка му и носев алишта за теснења, поправки и поткусувања и како што ќе влезев во маалото ќе ме пречекаа исти гласови на две жени што везден се довикуваа: - Сара! - ќе викнеше едната - Што е Бела? - ќе прашаше другата.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Живееја во една од оние улички во кои куќите се толку збутани една во друга, што комшивките знаат што манџа во чија куќа се крчка, кога се подготвува пастел, кога, бурмуелос или алхарос7.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Тој е единствениот жив остаток од Леон. Самуел Ароести го разбуди силно тропање по вратите. Веднаш знаеше што е.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Мајка го погледна зачудено. Сепак, го зеде пликот. Не знаеше што да каже.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Никој во анот не знаеше што редеше Панде.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Насекаде настапуваше отворено, бодро, со самочувствие на човек кој знае што е и што може да биде.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Работиме, жнееме, молземе, сириме... Сеното го собравме, лето е па не знаеш што побргу да фатиш.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

За десетина секунди се најде крај стубелот. Веќе знаеше што бара и што треба да прави.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Не сум глупава, знам што се приоритети.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Младите премолчуваа, се чудеа, уште не знаеја што е старост, средовечните се потсмеваа, а постарите најчесто во себе си повторуваа: „Арно се рекло, Господе, чувај нѐ од лоша сетнина!“

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Дури ни луѓето од родот тамошен не знаеја што значи, и нерадо говореа за него.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Тоа е оној мој проблем што на сите ни виси над главите”.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Посебно ми падна в очи онаа негова реченица што ги избриша сите мои сомненија.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Знам што ве мачи”, повтори .

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Она што тогаш го изрече мене ми се допадна.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Јас не знам што е оваа работа, што нѐ заборави детево!...

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Не знам што да речам; како ќе го најдете вие за мунасип така ќе направиме.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Го гледав зачудено и не знаев што да му одговорам.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Навистина, си изгледам буденброковски во сивото, сомотско куќно палто на татко ми, готов да го отпочнам разоткривањето на возбудливите моменти од семејната хроника, поткрепени со пожолтените фотографии, преполнети полици на библиотеката, заладеното вино во посребрените чаши: Убиството на прадедото Хаџи-Васков, прикажано во вечерашнава верзија со посебен нагласок на величествениот предсмртен гест кон атентаторот, - „Нека ти е простум, синко, ни самиот не знаеш што правиш“, ја тера Ева III, да ме стисне за рацете, а штом минувам на единствената љубовна приказна за Ѓорѓи, непокорниот син на Прокопија и српската учителка, мојата ноќна посетителка, сѐ уште цврсто држејќи ме за рацете, клекнува пред фотелјата и оддолу, ги впива секој збор во ширум отворените очи.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Дали имавме време за одмор? Не знаевме што е тоа.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

„Само што ова не е ручек, туку живот,” реков.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Знаете што има кажано мојот дедо Јохан за иронијата: таа е зрното сол без кое не би можеле да уживаме во тоа што ни е принесено на трпезата.”

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Сакам да знам нешто повеќе за вас. И сакам да знам што сакате од Рајнер.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„А она што имам да го кажам како да не постои во зборови.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Не знам што сакаш да ти кажам.“ „Сѐ,“ рече. „Сѐ,“ повторив.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Сакате да се измачувате себеси?“ „Само сакам да знам,“ реков.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

На секој од нас знаеше што ќе му се случи.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Како и да е, важно е само тоа дека тоа не господ знае што означуваше за да не може да биде заменето со друго.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Политиката е чиста математика – плус и минус, множено и делено, ти давам – ми даваш, ти барам – ми бараш, на крајот победува оној што знае што сака, па бара најмногу, а дава најмалку, особено ако е посилен од другиот.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Винсент Грум,авторот на романот „Форест Гамп“ по кој американскиот режисер, Роберт Земикс го сними истоимениот филм, се прослави по прочуената фраза: „Животот е како кутија со чоколада. Никогаш не знаеш што ќе ти се падне“.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Блазе си му на тој маж. А можеби и не знае што пропушта, си рече.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Ама, кај Капиштец се возбудија, тргна бабата нанапред, се турка. Нешто се случува, сфатив, ама не знам што.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

„Добро баба Маре, ќе ја земеме“, ѝ велам и знам што ќе биде следното: „Вода топла има стално, а на езеро ќе переш за дечињата“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Не знам што да ѝ речам, вели, ништо не ми текнува.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Јас не знам што прави ноќе, ама сега видов дека само кога јаде, не држи цигара в уста.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се удирам во нешто, ама не знам што е. Човек ли е, дрво ли е, добиче ли е? А пука и земјата и небото.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И тогаш нешто беше се изразила за мене, Ама ако: испревртано време, лошо, болежливо, и не знаеш што правиш. 150

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Жив ми требаш, знаеш што е жив или и ти си од мртвите, му велам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Дали му треба нешто? Да знам што да раздавам за душа.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А не знам што викам и по кого викам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Знаеш што е мажот ти, сега, вели војводата, или не знаеш? - Војник е, велам, а не знам што велам. Што да речеш ќе згрешиш.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Не знам, не знам што да правам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Тој отаде, јас одаде. И се гледаме така, се срамиме, не знаеш што да проговориш.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Тоа со солта знам што е, вели, тоа е дека многу мислиме на солта, ама пропаѓањето не знам што е, вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И озгора ќе врзам трески, трње, за да не видат војниците. За да не знаат што носам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И јас веќе не знам што да им речам друго. Друго е да е станат снегот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А мораш да работиш. Не знаеш што те чека побргу: дали нива да копаш, дали добиток да прибереш, дали опута да вразиш. Не е едно.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Бугарите првин се чудат, не знаат што е, се двоумат.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Што седна, вели Јон, сега станавме од седењето. - Не знам што ми е , му велам, не можам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Не знае кај да го удри побрзо Мисајлета Ковачот, не знае што да му скрши понапред: дали рака, дали нога, дали вратот да му го скрши.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Сега дури не знам што да правам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Не знам што ми е, вели Мирче, ќе излезам надвор и ќе ми се кренат панталоните.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А пилињата, да не знаеш што да им кажеш. Ќе ти дојдат на пенџере: врапчиња, сојки, сколовранци и ќе ти удираат со клунчињата на џамот. Ќе ти наѕираат во собата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Знам што треба за нив, ама не можам да им кажам. Не ми текнува најлошото.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Не знам што да направам за да ти помогнам, му велам јас на Мирчета, да појдеме кај Маса Ќулумоска, му велам, може таа знае некој маривет. Нека ти закуша, го наговорувам...

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И потоа како да се окуражија: во ист миг посегнаа и ги позедоа чашите.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Девојките ги собраа веѓите и не знаеја што да направат. Беа нерешителни.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Кога навистина ќе навлезеш во суштината на релативноста на нештата, ќе знаеш што можеш да очекуваш.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Од стабилна особа која имаше став за сѐ и знаеше што сака, станав шалабајзер што никој не го сфаќа озбилно.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Не знам што ја предизвикува така тврдоглаво безобразно да бега од мене, како од ѓаволот.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Еден туѓинец, еднаш, знаеш што ми рече?! - Ти си заљубена, затоа си така замислена. Ама заљубена си во самата себе.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

„Што??? Па ти не знајш шо збораш, чупе! Ти не знајш со кого збораш! Вакви теории има да си ги избиеш од главата во моментов!

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Не знаеше што е тоа што го натера да го истури овој порој од ѓубре.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Којзнае, помисли Винстон ненадејно, тој знае што ќе го прашам.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Винстон не знаеше што значи тоа, освен дека на еден или на друг начин ќе се оствари.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Одговори суво: „Ти знаеш што има во Собата 101, Винстон.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ние се разликуваме од сите олигархии од минатото по тоа што знаеме што правиме.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Девојченцето го зеде парчето и тапо се загледа во него, можеби и не знаејќи што е тоа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сите знаат што има во Собата 101.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Но што е тоа, што е тоа? Како можам да го сторам, ако не знам што е тоа?“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Дури и сега, кога размислуваше за тоа, не знаеше што се случи непосредно потоа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во сонот неговото најдлабоко чувство беше чувството на самозалажување, зашто тој всушност знаеше што има зад ѕидот на темнината.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Имам“, рече тој со наведната глава, небаре таа сега ќе го плесне. А не знаеше што значи тоа.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Се жали на ова и на она, на немаштија и на не знам што, а сака повторно да се жени.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Сѐ што правеше Дукле за да ослаби, не помагаше; Кала како да се гордееше што беше толку дебела, што беше реткост, исклучок во селото; при исфрлувања на секое кило од себе, се плашеше да не тргне надолу, па да не знае што да ѝ направи на кожата.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Да бегаме што побргу, - им велеше Тане на селаните. - Не знаете што значи вулкан.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

На Месечината веќе сме биле. Знаеме што има таму.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Сепак ти си умирал, ти знаеш што е тоа смрт, раснеше белегот.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Пази! Засега детево да не знае што носи во самарчето.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

-Не, немаш право - му се здаде таа на другарот секретар - знаеш што ми рече мој Благоја кога тргна за на фронтот?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Тука се тагува, се жали, се трча зад камионите двапати дневно, се плаче, а ако некој рече нешто што не чини, а никој денес не знае што чини и што не чини, тогаш на огласна табла како што го направиле редот: контра, луд, арамија, плашливец, неранимајко...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Јас не знам што му стана нему.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Тој немаше никакви поплаки. Не зборуваше ништо.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Мартин во првиот момент не знаеше што да прави, беше без волја да заигра, но сепак ја подаде раката кон едно од децата што бегаше тој момент крај него и успеа да го допре.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Најпосле мораше да ги земе парите држејќи ги в раце и не знаејќи што да прави со нив.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Пеце беше толку лут – не знаеше што да прави.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

И кој знае што ќе направеа ако Пеце не си спомнеше дека еднаш кога добро беше најаден солца, испи неколку зглопци вода, а не десет вакви шишулиња.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Зашто дедо Геро многупати знаеше што треба да се стори.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Бошко беше задоволен што како-така си ја спаси главата, иако насетуваше дека нешто не е во ред и еден час подоцна, кога се најде на ридот над селото, знаеше што беше она што му го рече Најдо коџабашијата: спасот го плати прескапо.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Не знам што е смешно во моите одговори“, рече татко ти и тогаш дури за првпат ја крена високо главата а судијата, оној, господин Предановиќ, со големи бакембарди и црна измазнета коса, за која сите говореа дека ја светнува чистачот на чевли на Корзото, само се накашла и ништо не рече.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

ТОМЧЕ: Од љубовта нема поголема маѓија и мака...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

КЕВА: Леле, Томче! Ти не знаеш што зборуваш! И на мајка тоа да го речеш!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

БОРИС: Знаеш што си ти? Копиле набиено со хормони. Ти течат од уши.

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

Кога видоа дека му е трештена главата, отидоа кај началникот и му рекоа: „Луд е, господине, не знае што зборува...“

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Стоев пред вратата со куферот во едната рака и не знаев што да правам.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Тука Ѓорѓија заспиваше, немајќи сили да си ја доврши фантазијата.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Веќе знаеше што да одговори.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Еленчиња мои, видов што видов и не видов, се ми е спобркано во главата, па не знам што запомнив, а што сум заборавил.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Без татко ми Добре, најдобриот човек на светот, понекогаш не знам што правам.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

- Ниту сум видела, ниту сум чула за самовили и вештерки, за никакви бели мечки, ниту знам што се тоа Ескими!

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

- Знаеш, знаеш. – Одговори насмевот на куклата низ растегливоста на двете уснички полуцрвени и тивки како мед – тоа што го мислеше дека не знаеш што зборуваш, само потврдува дека си заљубен до коски.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Хм, не знам што ломотам....

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

СУЛТАНА: Татко ви инаку ве учеше. ЕВТО: Знам што нѐ учеше. Кажи што нѐ научи?

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

- Да, ден на... - На овчарите! - викна истиот, кој сакаше да знае што е тоа пролетаријат.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Не знам што беше поинтересно: деновите или ноќите.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

- Зошто не објаснуваш поопширно? Ништо не разбрав, од каде сега пак јас да знам што е тоа: полово созревање?

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Можеби најважното. Впрочем, кој знае дали и економистите знаат што е економијата.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Семсекакви работи се имаме наслушано, ама без да знаеме што е вистина а што е прикаска.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Таа не знаеше што е шиник, ама сигурно е нешто големо и тркалезно и мазно - без коса!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Денес не знаеш што останало и на нас наше, вели и му ја трга од уста дојката на детето, го легнува да спие.