Во таков ред ќе се најде и татковиот брат, без апсолутно никаква вина, и нему без да му се знае гробот, како на многумина други од семејството во родниот град Поградец.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Тука нема музеј на Петропулакис и ниту му се знае гробот.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Овој е син ми. Најстариот. Загина во борбите за Воден. Не му се знае гробот.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
„Значи, ти мислиш, не се знае гробот на Никола?“, реков. „Не, не се знае“, рече тој. „Оној гроб е празен“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)