знае (гл.) - која (имн.)

„Погоди на среќа“, велеа за добитникот на 500,000 во најновото издание на „Милионер“, всушност љубоморни што не тие, туку некој селанец од Росоман, знаел која е Модести Блејз.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
„А, ако не заслужам?“, прашуваш зашто до овој момент не те прашал дали ти воопшто сакаш да бидеш заробеник во некој стан во не знам која населба, кој со крв и пот тој и неговата сопруга го заработиле, ама тој, имајќи те тебе на ум, никако не се согласува да го издадат под наем.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Некои сѐ уште ги чувам и се радувам кога ги читам, а не знам која кому му е посветена. Ама сите се весели и исти.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Л.А. го гледа затекнато: А кого тоа? (а како да прашува „Извини, ама за што зборуваш?“) - Девојката крај шанкот. Знам која е, Стјуардесата од авионот. ***
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Патникот тивко го навлекува капутот и уште потивко ја отвора и затвара вратата на хотелската соба. ***
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Патем, Перо не престануваше да брбори: „Не знам која е таа река, но како да ја знам“.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Молчи болниот, молчи сликарот. Цели пет века. Папсуваат од молчење.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Меѓу две молчења – ќофтиња во сос и троа вино. Без кромид, оти ни господ не знае која може да налета баш кога си нагнетен кромид.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Нашите, во пусија. Не знаеја која страна да фатат.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Можеби и повеќе. Никој веќе не знае која е оваа година за да биде сигурен.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)