Малечко беше клопчето и конецот го довлековме до тука, а пред нас кој знае колку долг пат се влече, по какви долови и ридови, по какви шуми и трапишта...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Кога го стори тоа, иако многу добро знаеше колку е опасно да покажува премногу интересирање, тој не можеше да се воздржи да не го прочита уште еднаш, колку да се увери дека зборовите навистина беа таму.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Маж се знае колку може и што може…
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Не знам колку има значење, но гледам дека не е и без никакво значење што потекнуваш од онаа страна на реката, од местото на познатите крвави гумниња на кои со години вршеле твоите Кочови предци?“
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Не знам колку време ни треба да сфатиме дека треба да се спроведуваат казнени мерки, санкции против сите што се однесуваат како вагабонти, да не кажам, како леванти со македонската драматургија.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Не знаеш колку отсечно ги исфрлаше нозете од под газот и никаде да му избега дрвото, да го загуби.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Но Македонија ја содржи, во својата природа, плуралноста и јас мислам дека сите ние, пријателите на Македонија, треба да ѝ се придружиме во спасувањето на овој плурализам, бидејќи добро знаеме колку е тој денес загрозен и колку закани го демнат.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И дека татко знаел колку сакал многу да свири Јоше Свирачот, постојано го терал да му свири одозгора.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А еве, се искачив, пораснав, ама тој не знае колку пораснав.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)