знае (гл.) - зошто (прил.)

А ние, децата, знаевме зошто одеше мајка ми во татковата соба, очекувавме решение, а дотогаш одевме кај нашите блиски соседи да им се радуваме на нивните кози.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Сакаш нешто да каснеш? – ми вели. Не знам зошто тоа прашање ме израдува.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Не знам зошто секој час навраќам да видам што се случува околу мојата мрша но јас сум повеќе на други места одошто таму.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Не знам зошто но таа свеќа ме лути иако често и самиот сум палел свеќи заради прочистување на воздухот а и заради атмосфера.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Кој знае зошто, иако веднаш потоа стана јасно, се сеќавам на народната поговорка дека ведната глава сабја не сече.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ако продолжи да ми биде вака убаво, не знам зошто би ми било да сум жив.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Сега знам зошто бегам во физичката работа. Таа не остава простор за двоумење.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Од фрижидерите со снежец до моите недостижни фантазии во раните пубертетски години.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Баба ми постојано му ставаше ситни пари во џепчето.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не знам зошто тогаш толку многу брзав да пораснам кога целиот град што се протегаше од Мичурин до Градскиот парк ми беше достапен во секое време.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Дедо ми Борис Кривошеев по кого таа тргна на другиот крај од светот го сакав повеќе, а ниту до денес не знам зошто?!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
И реков дека тој филм не се прикажува повеќе, но би можеле да организираме нешто друго.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Рече: не, единствено што сакаше да види е Девојките од челзи, бидејќи сакаше да знае зошто нејзината ќерка се фрлила под воз. Не знаев што да кажам).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Еве неколку фрази што требаше да ги напишам деновиве, но немав време, инаку под влијание на еден безгрижен Џек кој знае зошто егзистира Овде, ја знае ништожноста на своето битие, и ги одбира двете варијанти што во случајов (негов или мој) би биле (или се) најдобри(?) На човек кој излегол од затвор подарено му е правото да живее.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Беспомошно замолче изгледајќи како човек кој ништо не разбира, кој не знае зошто дошол ваму, а уште помалку умее да го употреби слушнатото.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
И за нив и за себе...  Доцна вечерта, некаде по девет часот, допирајќи се со лактите и одвреме-навреме, кога завлегуваа во мракот на сокакот и фаќајќи се дискретно за рака, Јехуда Давидовиќ ја допратуваше Алегра кон дома.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Знаеш зошто не се плашам? Зашто гледам дека не сме сами’.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сакам, Лука, да ви се заблагодарам за тој дар што ни го давате.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Оттаму се смее мојата сестра со искрена и добронамерна смеа, ако токму неа, не успеав да ја врзам во брачни врски, како ни себе си; за неа само еден Господ знае зошто, за себе знам: имав добар избраник, немав асална цасаментера, не бидува сам да си шадхан за себе.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Можеби е подобро да си излезат веднаш и да останат со надежта дека двата цртежа се поставени на онаа парче од ѕидот што тие не знам зошто не го погледаа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Овде им било и ним местото”, - помислува Соколе и ја погледнува како пропаднат в земи, стопати колнејќи се во себе зошто се нашол овде и молејќи ја, не знае зошто, тој неа да му се смилува, како да кренал секира над неговата глава.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Беше таа некако сожалително настроена спрема мене, не знам зошто, и ме гледаше како што се гледа сираче.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Не знам, треба да видам, - рече Крсте, и придаде со подруг глас: - Треба да знам зошто ти е.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
А знам зошто: ѝ ги носи на ѕидот ветките од јаболкницата и со нив прави шарки.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Но знаевме зошто тоа го прави: ако ни свикаше, ќе моравме да трчаме по неа и посилно да ѝ викаме.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- И да си ја скротувам душата - ми рече.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Не знам зошто, ама кога ја слушам внимавам на текстот, на секој збор што веќе го научив напамет и помислувам на Соња.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ти влегло во навика да бидеш здодевен и не знам зошто те трпам, како што не знам зошто секоја вечер пред да излезам на кејот гледам телевизија.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
А вие не правете се дека не знаете зошто од народните кујни излегуваат ептен патетични песни.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Ја мајката, и тоа да не го пишува на внатрешната страна на ѕидот на лотката од стар весник?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
А Окован настојувам да се движам Не знам зошто утрово одново ме опседнува прашањето за Орфеј и Исус во современата македонска поезија.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Откако се извести за се, па и дека куртули еден, ги развлече устите и процеди преку заби: — Нека остане некој за семе! — ја собра војската и замина за Дуње, наредувајќи му на коџабашијата да ги закопа отепаните комити „да не се свампират" и да го напаѓаат селото.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Осеќава дека тој ќе биде вечерва на ударот од тупаницата на Адема, но не знае зошто.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Вимбашијата се стресе од глетката, a полчишкиот зимошен јузбашија чкртна со забито на Стевана и тивко му проговори: Тој знае зошто умре, но ти не знаеш зошто живееш, ќерата ниеден!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Никогаш не може да се знае зошто некој станува дисидент. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 115
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Капетан Драган: Не знам зошто Армијата ги купува тастатурите на „Треска“.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Боб: (на Жан) Знаеш зошто те слушавме? Од мрзливост. Кој те произведе во газда?
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Примашот се усмева. Се поднаведнува услужно, љубезно спрема келнерот, знае зошто е дојден: носи порачка. - Трубачот го викаат...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Лежеше, седнуваше, стануваше, се обидуваше да откорне стракови папрат, ги маваше мравките што патуваа низ тревата, грицкаше горчливи тревки, а не знаеше зошто.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Претпоставувам, досаден. - Да. Само не знам зошто мудроста редовно оди со здодевноста.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И, ни самата не знам зошто, ѝ ставам во рацете шишенце со маслиново масло.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Сега знам зошто тие луѓе тешко се насмевнуваат Зошто носат облека кроена од платното на неизесноста Треба да втасаат на одредено место во одреден час, а упатство им е целта Но не и патот.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
„Не знам зошто споменатата дојде да ме види.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Бамби кога ја видам Домаќин, ја знам зошто она таму.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Имаше видено како пушачите го прават тоа; но не знаеше зошто го правеа, можеби тоа беше само гест, еден од маниризмите, што беше структура на ритуалот на пушењето.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој со тоа се правеше дека е напреден, ама јас знам зошто тој го стори тоа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не знам зошто при првата средба со моите посетители, потоа јас своето видување го премолчив.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Кој може да знае зошто курблата нему му стана толку мнтересна за толку во неа да се загледа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не се разбравме, не знам зошто.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Тргнав кон своето место, зад Луција. Таа го избегна мојот поглед, оти знаеше зошто ме викнал директорот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Да си одиме по пругата“, рече Земанек и јас знаев зошто вели така: во таа општа дезориентираност во тој широк простор, во таа светлина што гаснеше, единствена сигурност да не се изгубиме нудеше пругата; таа водеше некаде, водеше на конкретно место, и гарантираше дека ако се оди по неа, нема да се скршне од вистинскиот пат; мостот нѐ воведуваше право во тунелот, тунелот што изгледаше како да ќе нѐ шмукне, како да ќе нѐ голтне, како да ќе нѐ спроведе на саканото место.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој беше згоден, силен, умен, надарен за уметност и полн со физичка издржливост; беше виртуоз и на перо, и на разбој; не знам зошто се вљуби во мене.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Никој од нас не знаеше зошто логотетот го повика, но претпоставувавме дека сака да се увери во неговата духовна моќ.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не знаев зошто ме вика, но претпоставив дека по онаа случка на кејот, Луција му раскажала дека јас сум фрлил со камен по џипот, и дека тој ќе бара да му ја платам штетата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сега знам, но тогаш не знаев зошто толку нагло притисна на сопирачката и сврте во полукруг, чкрипејќи; ќе падневме двајцата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Или, зарем ако немало ништо, ќе ме прегрнеше тогаш, во фискултурната сала, под разбојот (макар и од бес да ме прегрнала); зарем ќе се согласеше да стоиме така пред сите, пред целиот клас, два долги мига, бескрајни секунди, лице во лице (носевите речиси ни се допираа); и зарем ќе ѝ речеше на својата најдобра другарка (која беше, за среќа и моја другарка, и како што бидува обично во тие младешки години – беше поштар меѓу нас двајцата), зарем, значи ќе ѝ речеше дека песната од први клас сѐ уште ја чува, и дека не прочитала ништо поубаво до сега од таа песна, ама дека не може да се согласи дека девојката опишана во песната е таа, оти таа, Луција, е лоша, грда, недостојна за таа песна; и зарем ќе ѝ речеше на таа девојка дека ја загрижува тоа што од првиот ден во првиот клас веќе не сум ѝ напишал песна, и дека не знае зошто е тоа така?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Луција беше возбудена: трепереше, не им веруваше на сопствените очи, велеше дека е тоа чудо; потем тргна од салата кон училиштето да раскаже што видела а јас ја стигнав на излезот, и одеднаш, без да знам зошто и без да знам од каде ми е таа сила, ја плеснав по задникот, сосема безобразно, оти ме беше опфатило некое победничко, раскошно расположение и ѝ реков: „Нека се качи на скалите така, ако може, твојот здрав народен дух“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тоа бил единствениот начин за да втасам во моето далечно утре.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Иследникот не беше задоволен од кусово објаснување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам чиј е гласот но тоа се зборови за празнината што зинала помеѓу моето вчера и она далечно утре заминато (не знам зошто) во некој друг дел од далечината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам зошто, но и покрај различните патеки што ги фативме, на лединката по која чекорев осамен и издвоен, и понатаму ме следеше гласот на Ѓурчина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам зошто но наеднаш Иван го почувствував многу близок.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А се случи токму во тие денови, кога се прашував зошто го нема, да слушнам дека убиле некого долу, во градот. Во некоја рација.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Си мислев: "Случајно да не го исплашам момчето со моите привиденија?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А потоа кој знае зошто, налутено додаде „Како да сум оној багрем покрај шардаванот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зборовите негови ми светкаат во мракот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Помислив дури дека ќе бев среќен да знаев оти некој млад и онолку срчен колку Иван, се има упатено да ме бара.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Патем кој знае зошто свратил кај овоштарникот и кај старата круша.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Не знам зошто, ама со задоволство ми ги товареа на рамњата нивните злости“ се сеќавам како велеше одмавнувајќи со раката.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам зошто но неочекувано помислив: можеби на мајка ми и студи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Богами истрчав од канцеларијата. Да не ти објаснував колку ме насмеа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Требало да ја совладам далечинава зашто само така можело да се надвладее чувството на празнина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ако бев едно од оние суштества со кратко паметење веројатно веќе ќе сметав дека детето е од мојата крв.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам зошто но неговото заземање го сфатив и како еден вид порака испратена до мене, а не само укор и осуда кон моите врсници заради нивното неразумно однесување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Некој ми зборува дека сум пораснат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но во еден залет треба да ја прескокнам огромната далечина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не постои магаре што ќе го врзат за дрвото, а да не си го издрапа задникот од него“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не, не можев да го издвојам и замолкнам тој глас што нѐ раководеше во решавачкине моменти бидејќи во него расппознавав и многу мои зборови.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Побара да изнесам повеќе детали.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам зошто, но повторно, и пак повторно… доаѓа сонот, потоа она што го викаме живот; или сонот веќе е крај нас а ние и вистински сметаме дека сме будни.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И сега мислам дека ако ми кажуваше каде заминува и со каква цел го прави тоа барем ќе знаев зошто не се врати.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Секаде каде што ќе намине смртта се случуваат сосема обични а сепак чудни настани кои за жал остануваат недоразјаснети“, беше заклучокот на татко ми изведен од чудната смрт на неговиот помал брат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам зошто но сите тие зборови ги оставав за подоцна. Да прележат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Било па поминало. Само Господ знае. А ние сме неуки за да ги следиме неговите упатства“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Верувам дека ќе дојдат повеќемина да ја испратат - рече Даскалов а потоа пријде и го повлече чаршафот и над нејзините стапала.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Навистина сфатив! - му реков пред да истрчам - Ја разбрав пораката команданте.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не, лицето не му го гледам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Никој не му го знаел името на убиениот а тој одбил да открие кој е и од каде е.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога ми дојде помислата дека правам споредби што можат и да ме разболат си го реков она што пред тоа со години си го велев: запознај ги првин пријателите, и тоа поодблизу, а дури потоа додевај им со болките што те измачуваат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А старецот, копајќи со рацете во изворот, откопа едно грне со жолтици, што некогаш кој знае кога, и кој знае зошто, некој го беше скрил тука.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Знаеше зошто му се плачни очите на нејзиното девојче.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Воопшто му се чудам на тој свет: што сѐ луѓето не измислија за да се прослават - тоа е потполно несфатливо!
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
-Што е, е - кој би знаел зошто зборувате во истото време додека Сухов упорно ве влече кон соседниот гроб.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Мислиш не знам зошто тие го пречекоруваат твојот праг.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Верувам , и самиот не знам зошто, дека некој над чашата приклал верверица.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
И, не знам зошто, на зелена пченка.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Со парче од керамитка на еден камен од ѕидот влечевме црвена црта и со неа ги бележевме деновите што одминуваа и секоја ноќ сонувавме камиони што нѐ чекаа за да нѐ вратат дома, зашто беше речено дека по дваесетина денови ќе се вратиме... не знам зошто и не знам кој ни рече дека тука ќе дојдат камионите и тука секој ден ги чекавме...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ама не ме зеде. Не знам зошто не ме зеде. И пак останав сам...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И не знам зошто, ама некоја грутка ми го стегна грлото, градите ми се скаменија од јад и некоја мака, некој голем с`клет ме фати по тие наши пусти и крвави планини...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Не знам зошто уште од мала, кога мама ми ги раскажувала тие приказни, јас не ги сакав.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Не знам зошто, ми се чинеше дека таа не му се израдува, иако сега почесто одеше кај татко £, секако за да го види братчето.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Колку бевме сите казнети, а не знаевме зошто...
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Не знам зошто ми се чинеше дека ја застрашувала некаква несреќа, па се спасила. Сакав дури да ја избакнам. Глупости.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Целата таа средба, иако не знаев зошто, ми пречеше.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Се загледав внимателно во лицето од татко ми и не знам зошто ми се стори дека во него има некои измени, дека крие од мене нешто.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Маќеа сакаш татко да ни донесеш, сакав јас така грубо да му речам, но во тој момент ми излезе пред очи ликот на учителката Вера и не знам зошто тоа „ маќеа“ не можев да го поврзам со неа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Штом тие излегоа Ели заплака, не знаејќи зошто.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Не знам зошто ми се чинеше во последно време дека еден ден не ќе ја најдам таму таа слика и сѐ повеќе имав желба да ја преместам во собата каде што спиевме Ели и јас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Не знам зошто ми се чинеше дека Вера му рече така да постапи, но и покрај тоа имав желба да го прегрнам тука пред сите и да му се исплачам на рамото.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Не знам зошто, ми се чинеше дека тоа одење на гробишта треба да и е непријатно на Вера.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ние сме како пријатели со него.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сето тоа е чудесно и убаво. Не знам зошто.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Знаеш дека не пијам алкохол.“ „Ни јас не пијам,“ рече. „Не знам зошто сега…“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Се вратив, а не знам зошто…,“ рече.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Можеби в зима ќе ѝ биде потребно на Амалија.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„И знам зошто сум казнет.” „Не си казнет,” реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ја знам својата вина,“ рече, и гледаше во тупаниците.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Одеднаш, во потполна слабост, не знаеш која си,” рече и, замолчувајќи, го тргна праменот коса кој ѝ беше паднал преку лицето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас го добришав и последното огледало, и во него видов дека Рајнер стои зад мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Полека ја одвоив мојата глава од неговата глава.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не знам зошто му е нему потребно да нема дистанца, ама нам ни е пријатно – кога некој од нас му е лут може и да му се развика, да го навредува, а доктор Гете не нѐ казнува за тоа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Утеха за мене не постои. Не знам зошто се вратив.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се поткачивме на скалите од влезот во зградата на болницата, и така можевме убаво да видиме што се случува во централниот дел од паркот: таму десетина луѓе јаваа огромна риба направена од перници зашиени една за друга, и извикуваа: „Летаме! Летамееее!“, таму една старица држеше стаклено чевличе и прашуваше: „А каде е принцот, да провери дека ова чевличе му прилега како излеано на моето ноџе?“, таму во занес една старица и еден старец со огромни пеперуткини криља потцупнуваа де на едната, де на другата нога.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Погледни го – полураспаднато е. Не знаев зошто го зедов овде со себе, но сега знам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Со куќата-во-себе и низ нејзините врати ќе излегуваш на сокаците на Ур и Урук, на Лагаш, Киш и Нипур, на ридовите на Вавилон и Нинива, ќе талкаш низ нив како низ длабините на клинестото писмо и ќе се враќаш повторно назад со песните за Гилгамеш во себе, и не ќе знаеш зошто токму тој со тебе и болката на Енкиду низ тебе, зошто токму твоето тело и твојата душа се одредени за да се исповедаат низ просторот кај што диши твојата сенка, на јазик кој ќе го разбираат сите, небаре самите шетале по долините и горите на писмото изрежано во калта.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Го знаеја зошто друг како него немаше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ми стана малку непријатно од она што кај себе го забележав и не знам зошто за себе го запишав следново: „Душата како да ми се одделува и бега, над главата како да ми лета црна пеперуга.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Еден народ што си го загубил својот јазик личи на еден човек што си го загубил патот и не знае од каде иде и на каде оди и којшто не знае зошто оди ваму, а не онаму или таму.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сепак, она што остана за мене како поука е дека секој творец на уметничкиот чин треба да знае зошто го чини, го изнедрува уметничкото од себе, зошто бара јавност за својата слабост, за својата поразеност, за она кое многумина би го сокриле.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Не знам зошто, но мене овде повторно ми се наметнува темата Театар.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Доце Срменков (а и другите каменоломци) секако сакал да знае зошто им се толку воденички камења.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бев уверен, ни самиот не знаејќи зошто, дека Борис Калпак не ги сака обајцата Онисифоровци и дека неговата омраза не е постудена ни кон игуменијата Минадора.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зад сето тоа се криеше големата сложеност на едноставноста, сиот тој ред на привидното спокојство да стане разбуричканост на споулавеноста - цветови сме што можат да пуштат отровни трња пред кои месото на животот не се повлекува туку им се нуди, им се остава да го параат, и јас веќе не знаев зошто го продолжуваме патот, иако Онисифор Проказник им рекол на неколцина дека ќе изгинеме и како мртви ќе ја победиме смртта зашто друг по нас ќе се бори: на бедниот со срце, господи, помогни му.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Прости, ми рече кога отиде. Ти знаеш зошто тоа го сторив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој проклет Арсо! Вепар, огнен ветар, врколак! Лозан Перуника ја зграпчил секирата од земја и му ја забуцал в тил.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сонцето лежело по нивните чела и ги прегрејувало. Едно тајно делче на свеста не ѝ се предавало на ракијата; демнело од бедемите на својата тврдина како проколнат стрелец што сепак им е заштитник на заспаните.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Борис Калпак го легна дното на пушчениот кундак врз штотуку отворен мравулник и рече дека ќе го избрише од дружината кога ќе му ја остави главата на камен да си играат со неа ноќе лисици и лисци, да ги учат малите лисичиња како се глодаат коски.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Луѓето стануваа чудни, се нишаа, се топеа пред моиве очи и веќе беа базја меѓу тркала и рогови од кои змиесто се извиваа секакви корења и се испретплеткуваа околу сенките да им ја пијат темната крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Но и ти не спиеш, Куно, со мака исцедил од себе одбрана. - Се обидов, не можев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Знаел зошто Куно Бунгур не може да заспие: кога Фиданка Кукникова ја донела ракијата и ја оставила дружината да пие за среќа на нејзиниот протеран маж, му се насмевнала. Нему, на тој млад и чувствителен човек.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се плашел да не разберат, да не го споулавуваат со подбиви.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Знам како и знам зошто, еве ти, со крик рекол. Но не станал. Тоа само го измислувал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не знам зошто одев во куќата под калето кога постојано ме ежавеше страв брегот еден ден да не појде надолу и да се разурнат шарките на времињата кои поминуваа по неговата жолта страна ви кажувам не знам зошто одев кога и самата куќа имаше нешто застрашувачко во густата темница што се таеше меѓу диреците оти мојот братучед можев да го најдам и кај нас зад насипот каде што неговата маќеа пасеше бела коза по бавчите и молзеше по ока полока млеко за неговата ќеркичка оти жена му марија своето убаво женско време го поминуваше во лешочкиот санаториум а пак кај нанчо можам да ви речам дека ништо не ме влечеше оти во мене тлееше голема навреда од што ме напади првата зима што ја зимував во скопје а сега својата дрвена берберница од паркот спроти градската болница ја има преселено во ќошот лево веднаш крај самиот влез и ја има сросано на два ката долу за бричење а горе за спиење со жеништата што ги турка со глава по раскрцканото скалило направено од две штици ви кажувам не доаѓав ни за него ни за братучедот кој често клечеше или лежеше во аголот врз сламарникот меѓутоа јас често се уловував како драбам по насипот крај реката очекувајќи да ги здогледам детето со разбегана коса по главата момчето со долгиот врат како фрла камчиња во реката и старецот сиот завиен во козина таму каде што се гледа душата
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Тето, па ова е мал рај! - ѝ се оттргна длабока воздишка на Рада - Сега знам зошто те нема таму долу. Мислам во Македонија.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Иван, кој знае зошто, започнува бргу да го движи држалото на ковачкиот мев, со којшто се праќа воздух во каналот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Мајка ѝ на Пепелашка Не знам зошто мислам дека сè ќе имаше друг тек на работите ако тоа утро Васил ја обуеше и другата чизма.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А, не знам зошто?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Се фаќам себеси како се смеам, а не знам зошто.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Не знам зошто мислам дека нештата ќе се променеа и дека животот ќе ѝ беше поинаков... ама знам дека таа сигурно ќе си останеше истата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Има, рече во дворов на општинава еден пеливан од Кичевијата кој од пред три дена низ сета каза прилепска бара јунак сприти себе, а нашиот прилепски јунак, кој ќе го надвие кичеецот, еве го, покажа на Лазора.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Уште додека беше на прагот направи поклон, првин спрема Мустафа ефенди, потоа и спрема прилепските првенци, а кога се исправи, божем силно израдуван што се измирува со нив, лисецот ги прекрсти потковичаните, како да му се верни и вековни парохијани, и изјави дека знае зошто е повикан, дека му се радува на измирувањето, но и дека има нешто да придодаде во врска со измирувањето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Жителите на Потковицата се направија дека не ги познаваат кои се и дека не знаат зошто се дојдени тука, па заобиколувајќи ги стапија на мразот на вирот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сталин? Тој, лично! Неочекувано му се јави на овдешниот Централен комитет со својот познат мирен глас, ти кажувам, а јас знаев зошто го стори тоа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не знам зошто, ама тогаш сите пилишта што го прелетуваа пустото поле и пустата мене, сите ми личеа на гаврани и на чавки, на извалкани раце.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ако не знаеш зошто, прашај, велат и му ја сечат брадата, речиси му ја кубат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Чита: „Многу луѓе загинаа, а не знам зошто загинаа. Ама времето е такво.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Барем да знам зошто гардата ме бара, ќе ми биде полесно... - Ако си сигурен во тоа Алек, можеме да гледаме еден филм. ***
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Александар, ни сам не знаејќи зошто, цврсто го стегаше стикчето во својата тупаница.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Кога Марија ја одби, болничарката ја смени методологијата. Ѝ оставаше љубовни пораки под перницата, во џебовите од наметката, на сите најневозможни места.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Марија се преплаши и само таа знаеше зошто.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Веќе знам зошто го држиш тој голем камен в рака.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Сталин? тој, лично! Неочекувано му се јави на овдешниот Централен комитет со својот познат мирен глас, ти кажувам, а јас знаев зошто го стори тоа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Сепак не знам зошто дојде.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Повремено преку визијата минуваше магла, ја носеше со себе и ослободуваше простор за нова визија: наеднаш Рубина Фаин е широколика и ковчеста идна родилка во ленена кошула; околу неа , под араратските или карпатски или алпски масиви, лежат разбранети златни полиња или пасишта со онаа трева што кај нас, не знам зошто, селаните ја викаат слак; чекори, чекори, ќе стаса ли на историската цел негде кај што, според неа, крвта се измива со крв?
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не знам зошто, изгревот на зимата ги отвора моите емотивни апетити.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Кој знае зошто, едноставно сакам симболично да ги прикажувам мислите.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И јас ги оставам нив, кој знае зошто.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Штом знаеш, не губи време. Раскажувај, врати ми го долгот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Сакаше да знае зошто ги споменав двете имиња.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Откачена работа, рече, никој не знае зошто тоа така се случува, но се случува. Се исклешти.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Или Серловата рака испитувачки ќе се спушти надолу без да знае зошто?“
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Знам и за кучињата и за кравите, знам зошто вујна понекогаш ме мазни по глава, ми дава лепче со сиренце само за да излезам надвор од куќи; знам и колку го налутува тоа мое влечкање по скали добриот вујко, него место не го земаше чекајќи да излезам од куќи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Беше бос, црн, парталав и не знам зошто насмеан.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Некои од домот. а особено оние од управата што мислеа знаат сè, говореа дека е малку удрен, дека и самиот не знае зошто се смее.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Се прекрсти. „Треба да викнам некого, треба да се пријавам“, шепна како да се оправдува пред несреќниот крадец. „Треба, кога веќе оваа смрр не сака да ми ги наполни очите со земја и да ме ослепи.“ Клечеше и не знаеше зошто не може да заплаче. * ...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Не на она минато на кое мислам јас. „Си пиел ли некогаш, брате Јоване?“ праша ни сам не знаејќи зошто.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
18. Не знаев зошто сунѓерот мириса на креда по невидено и упорно плакнење во школските вецеа, но знаев дека неговиот мемливо-карбонатен здив ме стрелкаше, како меч на средновековна соученичка, во предизвик на двобој.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Кој знае зошто, таа, тоа не го можеше.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Не знам зошто реков песок, знаеме дека тоа беше земја од цветните алеи на плоштадот, измочана од глутница пци, скитници и пијани луѓе.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Чудно изгледаше околу мене и уште не знаев зошто.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Една вечер во Гњилане бев на стража, од 10 до 12 часот, навечер, не знам зошто секогаш ме ставаа на стража во тој термин.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас и Добрила, која беше исто така од Прилеп, бевме членови на Пропагандниот отсек.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
И за првпат забележа, со еден вид внатрешно стреснување и без да знае зошто се стресе, дека и Аронсон и Радерфорд имаат скршени носови.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Истата работа ми падна на ум вчера, не знам зошто.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе добивате наредби и ќе ги извршувате, без да знаете зошто.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој не знаеше зошто е така, но изгледаше природно да биде така.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не знаеше зошто Полицијата на мислите би избрала да ги испраќа своите пораки на таков начин, но можеби тие имаат свои причини.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон не знаеше зошто Видерс паднал во немилост.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас го правев тоа со страст што ме опијануваше, шмукајќи ја првин едната, а потоа другата брадавица, апејќи ги цицките чие менување на облините го чувствував на површината на усните и јазикот, кој застануваше на места за потоа одеднаш да направи свиок со врвот, да притисне, да потсети дека јас сум тука и дека таа игра не е надвор од мене, дека таа е дел од моето рацио, дека знам што правам и дека знам зошто го правам тоа.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- што почнуваше да го мачи со сомнеж кој вртеше како сврдел во најчувствителното) дента мобилниот на Круме Волнаровски беше недостапен и немав никаков пристап до информација и тоа почнуваше да ме мачи со сомнеж кој вртеше како сврдел во најчувствителното (ми беше качена на начин кој овозможуваше да ѝ влезе сè што можеше да ѝ влезе; мислев дека устинките никогаш не ѝ биле толку отворени, се лизгаа лево и десно, ме допираа по ципите, ми ја влажнеа волната и ми ја подлапнуваа, ми ја шмукаа или така ми се чинеше, особено кога почна бавно да се крева со задникот нагоре и да се спушта на мене стегајќи ме меѓу бутовите, постепено забрзувајќи го ритамот, нанесувајќи ми тапа болка на јајцата) ние знаевме само толку дека Илона веќе беше далеку од нас, нејзината трага се покриваше и таа започнуваше нов живот за што Ема не сакаше многу да зборува, нејзиниот живот е нејзин, велеше, како и мојов што е мој, ѓаволу мој, ми рече Ема утрото кога во мојот кабинет ја спомнав Чехињата (ги крена рамениците како да сакаше да каже дека за ништо не е виновна но не кажа, тоа собирање на рамениците беше грч пред ослободување, тоа беше начин да се мобилизира, да се собере целата во себе пред конечното испразнување и така се случи како и секогаш: списка, свика нешто неразбирливо и продолжително, да, тоа беше крик кој доаѓаше од длабочината на нејзините гради, и откако во одгласот тој се стиши во едвај чујно ајјјоооххх … иииооојјј и откако со усните ме побара под себе и ми стави заби на рамото, омекна, се распекмези, се распосла над мене, лесно ме покри со телото облеано во пот и ме заведе во блага дремка) Но таа ноќ не беше за спиење.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Да, беше врнежлива ноќ кога Авни и Илона се истурија од таксито пред мотелот „Барса“ (мислев дека слабините ѝ се топат во моите дланки, а јас немав чувство дека ми е в раце, тоа беше Ема онаква каква што ја познавав и ја сакав, но во исто време, таа за мене, не знам зошто, првпат сега - беше туѓа и далечна) со Ема излеговме под тремот и ги поведовме по ходникот, им ја отворивме вратата од собата и место да им кажам било каков збор се обидов да го поттупнам Авни по рамото, но не успеав оти тој токму тогаш ја прекри Илона со мантилот и само слушнав како одвнатре ја заклучува вратата (Ема сакаше да ми рече дека се чувствува жива додека е во моите раце, сакаше или сакав да ми рече така, додека се лизгав со широко отворена уста од градите до стомакот по кој играа од сласт или од плач, не знам, едвај забележливи бранови) брзо ја заклучија вратата, јас се обидов да останам уште извесно време тука, но Ема ме повлече за рака (ѝ го ставив јазикот на папокот, нежно вртејќи во топлата длабнатинка исполнета со киселкаст вкус) Авни беше како ветар, се мушнуваше низ најтесните процепи, работеше неуморно, дејствуваше, влегуваше под кожа, во коските, вртеше како со сврдел и дупчеше до крај, а не можеш да го видиш, не можеш да го допреш, како таа ноќ, ноќта пред оваа ноќ, кога ја внесе Илона во „Барса“ за да ѝ ја подотвори вратата кон светот што таа го сакаше, кон светот што ја очекуваше (ми диктираше некој силен порив да ја загризам за стомакот, да ѝ скинам месо од сакање или од омраза, не знам, знам само дека во еден момент Ема офна) знаев дека требаше да заминат кон Табановце но не знам до кога останаа во собата која утрото беше празна и требаше да биде празна оти врската требаше да дојде рано пред зори, за тоа знаеше и газдата на мотелот (затоа јас ги стиснав забите од страст, или од страв, или од омраза, не знам, но знам дека Ема си остана своја и, со својата питомина моја, но во исто време, далечна од претчувството што ме притискаше, се измолкна од под мене, ми се загледа в очи, благо се насмевна и легна на мене, ме покри со топлина што се згуснуваше во капки пот) шефот на мотелот утрото ми рече дека ноќта се слушнал со Крумета Волнаровски и дека врската профункционирала: од прозорецот можел да го види доаѓањето на автомобилот во кој влегле двајцата (станувавме сè поразлични двајцата таа ноќ што беше на истек, беше уште густа темница, можеби најгуста, или така ми се чинеше, но тоа беше кулминација пред обзорувањето во кое Ема, јас верував во тоа, ќе ми биде пак како и секогаш - со детски наивна насмевка што ќе се шета по нејзиното лице на заспана жена по изгрејсонце, задоволна од играта со мажот кој сега никако не можеше да ја сфати нејзината безгрижност - ја глумеше ли?
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
И таа негова смиреност, што не беше нималку слична на неговото однесување кога порано се гледаа во присуство на Атиџе, и таа го издаваше бегот: знаеше тој, знаеше зошто се тие тука, и бидејќи се беше обезбедил, покажуваше сега расположение што не му доликуваше на неговото убаво лице.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кога во муграта, брзајќи веќе и со згаснат фенер на чезата, се враќаа тивко в град, попот Никола ја праша Тодора: „Јас знам зошто го направи ова, ќерко.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Дека си поблиску до Атиџе, затоа што си се потурчил и дека таа ќе знае зошто си го сторил тоа?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ама ибн Пајко, иако не знаеше зошто го беа повикале него, го отвори својот тефтер и реши да го искористи присуството на големците.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Саде Господ знае зошто така го има наредено: отпрвин да им се радуваш на снегулчињата, а потоа бегаш од разулавени, небаре гладни глутници те подгониле...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Тој многу добро знае зошто бев "виновна"...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но, се разбира само таа си знае зошто.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Не карај го, - му рече мајка му, - си знае зошто лае на него... Познаваат кучињата...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Гледајќи ги така натажени, слушајќи ги нивните тажби и плачки, и таа се расписка без да знае зошто.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Она и самиот не знам зошто не пишувам како да ја разјаснува и претходната мисла, дека си го валкам образот од тоа што сум подлегнал на нешто па сум заборавил да ги регистрирам работите како што правев дотогаш.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
ЉУБА: Јас сега сама ќе ги набројам: како прво, неговото писателско височество, - не знам зошто мама бездруго сака тој да ја удостои со своето доаѓање; никогаш порано не доаѓал кај нас, а велат, непријатен е и препотентен...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Но кој знае зошто, тие во мојот живот секогаш се остваруваа.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ЉУБА: Секогаш, кога чекам гости, јас кој знае зошто, мислам, дека целиот свој живот така си го испустив. Не, подобро малите...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Не знам зошто мојот Италијанец не ми праќа одговор...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ТРОШЧЕЈКИН:... да бегаме, - а ние кој знае зошто постојано одлагаме и си седиме под палмите на сонливата Ванпука.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Нашиот живот се состои не само од реални факти, но исто така и од нашиот однос кон нив, од нашите соништа, од мешаницата на нашите спомени и асоцијации, а од драматургот, не знаеме зошто, бараат еднострани претстави - или - сѐ е 150 Margina #17-18 [1995] | okno.mk реално, или - сѐ е отворена фантастика.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Го подигнав погледот и ми се причини дека се смее па почнав и јас да се смејам, не знам зошто.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Неа ја исплаши, мене ми си навика кој знае зошто...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
СТОЈЧЕ: (Со полна уста). Не!... (Предизвикувачки). Ти мислиш, јас не знам зошто ме прашаш...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
КОСТАДИН: Јас знам зошто иде!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
БОЖАНА: (Уште еднаш). Е, па добре дојде, свату!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Така Милан си ја зеде грижата да го спаси овојот стар пријател од другите кои не знаеја зошто натежна бугарштината.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Си го кладе кондилот в уста, се позамисли малку, и сам не знаејќи зошто, плукна на таблицата, го избриша напишаното и започна пак повторно да ја пишува зададената задача по сметање.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нему едно му беше неподносливо. He знаеше дали Нешка Рожденкина знае зошто е тој кај Жиовчеви?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Ки, ки, ки!“ — се смее Бисера Попова, Јана Даскалова и кикотот ги зафати сите девојчиња без да знаат зошто се смеат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таа гледај го него, тој неа. дури не станаа обајцата и сами без да знаат зошто.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Многу од нив, речиси сите, не знаеја зошто попот е кај Жиовчеви и дека Крсте веќе е „армасан" со Анѓа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
9. Ѓаволот ќе знае зошто го помнам сонувачот Маркс Баш во пабот Spanniards Inn во Лондон Но кога веќе го спомнав пабот Редно е да ви кажам дека таму често навраќаа И поетот Џон Китс и писателот Чарлс Дикенс Обајцата беа големи љубители на сонувачки пасијанс Па си редеа ред сон ред јаве И уште ред смеа ред тага Отпосле за нив се дозна дека му припаѓале На редот на големите сонувачи
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Не знам зошто, ама оваа голема вода ја чувствувам како свој брат. Мојот голем брат. Или Голем Брат, сеедно.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Го имавме чувството, не знам зошто и како, дури до доцна во нашите животи, дека Мајка ќе биде секо­гаш здрава, на нозе.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Една ноќ пред тоа. Сакаше да убиеш?... Сакав, не знам зошто, со нож...Со нож, хируршки?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Сега не знам зошто одбивав да излегуваме ноќе - заради својата зафатеност или заради сјајот во твоите очи?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
И не знам зошто да ги барам ѕвездите тука.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
А притоа бев речиси бесен заради мојот непримерен конформизам што ја носеше наметката на наивноста.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не знам зошто но сепак проговорив на глас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не знам зошто но тој негов хубертус ме потсети на оние исклучителни знаци што луѓето си ги носат од своето раѓање и никогаш од нив нема да се ослободат.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кој беше поводот за ваквото негово размислување?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И ќе речам веднаш: знаев зошто Господ Саздов не ми се допаѓа но не знаев зошто не го мразам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не знам зошто но првиот мој впечаток беше дека на тронот не му е местото до ниската стаклена маса.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не знам зошто но овој случај веднаш го поврзав со она мое искуство што го имам од улицата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Реков: - Другар, јас ништо не кријам, со исклучок на она што е скриено и од мене! Не можете да го сфатите тоа?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Седна спроти мене, го отвори Вечер и го повлече показалецот под еден од насловите на дното на страницата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- А што конкретно треба да се има предвид?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Навистина ѝ трепереа. И знаев зошто.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира дека знам зошто се смее додека се обидува да ме разголи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
На моето објаснување дека Катерина и Јана не беа девојки туку жени тој не знам зошто додаде дека сум инсистирал на неутврдени факти.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Знаев речиси сè, бев упатен во сите поединости, па сепак, не знам зошто, откако ја скрив срџбата зад широката насмевка, и понатаму седев спроти него и потпрашував.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Она, кога наеднаш ќе ми се пристореше дека ми доаѓа отспротива некоја од оние личности за кои знаеме дека се засекогаш заминати.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Наближувајќи кон отворената врата на мојата канцеларија не знам зошто наеднаш ме опседна помислата дека кога ќе влезам ќе треба да му пристапам со разбирање барем на колегата Зоре Вртанов.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не знам зошто но во тој момент ми дојде на ум мојот почитуван доктор Настев.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Бојка, висната на раката на Виктор, и размавтана со облините под убаво изразениот струк, не знам зошто но не престануваше да ме потсетува дека чекорам по некоја туѓа желба!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Не знам зошто имам чудно чувство дека секој ден ми доаѓа судниот ден па се наежувам од уплав и морници ме полазуваат и се замрсувам како долг многу долг и излитен конец јазли полн, а трпение немам да го размрсам!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Општеството ги мрази, а не знае зошто.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
„Ова не ми се допаѓа. Не знам зошто. Дали некогаш сте почувствувале за некое место дека веќе сте го виделе?
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Важно е само тоа дека измислил, а ниту самиот не знае зошто тоа го сторил и за што ќе служи таа машина.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И никој не знае зошто еден ден го побараа нашите и не се врати.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А мене - се одгласи од ќошот напевлив глас - ме фатие о нашчо место...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Го туркаа пред себе, викаа по него, а тој само за миг се сврте и ме погледна.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Не знам зошто, но често се замислувам како плачам ничкум, со лицето во снегот, замрзнато и... и си мислам дали, ако останам вака, ќе ми ја одземе некој мојата љубов?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Нумо ја свитка цигарата, запали, длабоко повлече дим и, откако го испушти, рече: - Сега знам зошто си таков...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Така, таму, пред манастиро, кога излегу, ме фатие и ме врнае...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Еднаш баба му му се налути на Зоки. Веќе не знам зошто беше тоа, но му рече: „Срам да ти е, Зоки, не зборувам повеќе со тебе.“
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Но, да ја признам вистината, не знаев зошто се смее.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Да знам зошто те чуваат на тоа место.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А може и ништо нема да ви рече.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Само ти имаш душа“, свикав наеднаш, налутена, а и самата не знаев зошто.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Не знам зошто сништата нè враќаат во приказните, кога животот нè брка од нив“, забележа дед Павел но не ми се обраќаше мене.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Е, а јас знам, докторе“, се истрчав а без да знам зошто, иако ништо не знаев.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Вие може да верувате дека знаете, но јас тврдам дека и мојот професор од Виена ќе ви го речеше ова што ви го велам јас.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Едно утро, не знам зошто ми падна на ум, сакав да се пошегувам со моето помало братче Ратко.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
А знам зошто: ѝ ги носи на ѕидот ветките од јаболкницата и со нив прави шарки.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Не пикај ја во сѐ и сешто главата; не терај ни ифрити и горчини на сите нас, сепни се малку, позауми се, да се гордее твојот татко, да ми тече милина во душата, да знам зошто се мачам и зошто чинам сѐ да те одгледам.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Ене онде на океанскиот брег само Абориџините си знаат зошто и кога пејат на сет глас од нивните грла излегува горчлива тишина.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
4 Една содржина силно ме преокупираше, уште тогаш структурирајќи цел еденпростор од прашања и толкувања: имено, пишувањето помеѓу литературата, филозофијата и науката.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Купи и конзерви со сребрена боја и со неа избои сѐ, вклучувајќи ја и ВЦ шолјата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не знам зошто толку го сакаше среброто.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Беше вистинско време за сребрени мисли.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Времето е скапоцено. 4Во својата книга Cirkonfesija споменавте дека имате уште едно име - Elie. 4Да, и тоа не е запишано во матичните книги, не знам зошто.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога дрвото покрај кое случајно минувате со задоволство ја претрпува болката од впишувањето на две имиња врз неговата кора со нож; кога истовремената појава на дожд од небото и солзи на вашето лице не може да се нарече случајност; кога светулка се дави во вирче, прета со наводенети крилца борејќи се за живот и притоа не заборава да ве награди со светлина; кога не знаете зошто одот одеднаш ви станува куц; кога не сте пијани, а од некои темни агли на едвај осветлената улица слушате тивко завивање и цивкање на куче; кога не знаете како сте станале дел од таква ноќ... сѐ што ви преостанува е да се гризете од бол и зачуденост.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Знам дека понекогаш ги развлекувам приказните и тогаш тој ми вели ­- е, е, е, ајде доста зборуваш, каде беше, што сакаше да ми кажеш?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Потоа Марко плаче ли плаче, ме гледа како пискам и како плачам а не знае зошто, а јас сакам да го удрам и така да го замолчам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Јас знам зошто на Дејан му е скршен носот, но не сакам да го прашам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Си мислам дека Дејан утре ќе си оди, ќе го видам без завој, нема да бидеме веќе исти.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Уште од раѓање сум Дедо Мраз, не знам зошто, ама тоа си е тоа.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
МАТЕЈ: Добро сум. Не знам зошто сум ваков.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
(Пауза. Пие.) Ти не знаеш зошто јас лежев во затвор. На сите различно им кажувам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Сте начукале 55 години во газ, не знаете зошто сте жива!
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
По педесет години, документите застарени, архивите отворени, ќе се знае зошто сум заклан.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Изгледа, пријателе, мене ме казнија, ама не знам зошто, не знам...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Партиската дисциплина не им дозволуваше да прашуваат и да знаат зошто така прави Захаријадис?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сега знам зошто. Брзавте да се приберете во вашата црква, а?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Виде ли или си чул некој да ја моли власта за тоа што моли в црква? Не! А знаеш зошто?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Бев убедена дека нема лоши деца, што и навистина е, но не знам зошто, дали фактот што сѐ уште не зборував течно француски, дали нешто друго беше во прашање, тој некако не ме прифаќаше.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Види ги ти Французиве- си помислив и не знам зошто ми стана смешно па си го замислив големиот секогаш сериозен Бертран потполно гол како со своето огромно тело ја покрива Изабел која стенка под него...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
ПРОШТАЛНА
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Милувај, кажувај откорната штицо во моите уши шкрипни збор од стисок зад доцната есен клун твоето лице со тврда гримаса на одметнат врисок и блиску, сосем блиску во паднати лисја и стивнати птици од предзимска мисла се тркала бисер од поплака тивка стара колку слухот со воздушни уши кон ветерот со око што од себе се суши ќе одминам во ехо на чекор од чизма ти далечна, крцкава стрпи се и слушни од жлеб, клинец и чекан чука мојот призрак. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 139
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ноќта нѐ покрива и за нешто нѐ готви бели ги спуштаме знамињата за котви не знаеме зошто и немаме против. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 138
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Загубив еднаш пари и еден шарен шал, и не знам, не знам зошто пак не ми е жал.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Загубив вчера ден, загубив и денес час, па сега не знам зошто толку сум тажен јас.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Не знам зошто, но бев сигурен дека е среќна заради нешто. Јас исто така.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Татко ми тврди дека мојата мајка е човек со најдебели и најцврсти нерви, и, не знам зошто - тоа често го разбеснува.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Надвор имаше полна месечина и, не знам зошто, сонот никако не ми доаѓаше, иако чувствував дека ми ссе спие.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тета почна да плаче, а јас не знаев зошто тоа го прави, бидејќи сѐ добро заврши.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Не знам зошто мајка ти е толку задоволна од неа кога постојано забошотува.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Не знам зошто, но бев сигурен дека тато не е воопшто задоволен од помошта на таа наша заедница и на тоа наше општество, а тоа уште повеќе ме растажи.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ох, како да знаев зошто душата тие денови толку многу ми беше радосна.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Не знам зошто, таа го имаше тоа право.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Не знам зошто, бев сигурен дека татко ми ќе го донесе крстот што требаше да се купи, а договорот беше, како и со тетка Сава, татко ми крстот право в црква да го однесе.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Не знаеја зошто, но се надеваа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Кој знае зошто, не можеше да го тргне погледот од блокот со зелена хартија.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Совладувајќи го чувството на непријатност, авторот, кој знае зошто, се присети на поганото старче.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не знам зошто!...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не знам зошто, ама штом го видов него толку многу бев одушевен од својата намера што, без да знам од кои причини, како од туку-така, без збор да му речам, се пресегнав, го фатив за главата со двете раце, го повлеков кон себе преку масата и го избацував среде челото.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кој знае зошто, утешно му делуваше тоа што во делот од именикот за Скопје го најде своето име со точниот телефонски број.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„... Отидов прво право дома, ја зедов пушката, ја ставив во една црна пластична вреќа, од тие едни за ѓубре што ги имам овде на работа, не заборавив да ја земам пачката со фишеци и, кој знае зошто, ама тогаш така ми текна, зедо и еден нож и така на критичниот дел се вратив овде во бифето.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Мурџо слути некоја неубава работа од негова страна! и откако помолча малку Морам да ти признам, ќерко златна, и моето срце затреперува кога ќе го видам! Не знам зошто!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пелагија се стаписа на местото, се стаписа од благиот глас на жената и полека, полека, со така да се рече надчовечки напори ја заврте главата и жената влезе во нејзините очи веднаш тука зад вратничката, а со неа и целата градина и куќичката со последното сонце плиснато по белината на ѕидовите, и вратничката се отвора на внатре, насмеаната жена ја влече натаму, ѝ прави пат за да влезат во градината Дојдете, златни, да си поседиме пред мојава врата, со денови, мори златна, да не речам со години, те гледам поминуваш од тука со момичево во рацете и со некоја голема болка во лицето, одамна сакав да те поканам да ми влезиш макар во градината ако не во куќата! и Пелагија нема сили да се спротивстави, таа дозволува мекиот допир на жената да ја води по патчето сѐ до поплочената ширинка пред вратата на куќарката каде што има малечка масичка и неколку столчиња без потпирачки наместени околу масичката и веќе седи на еден од нив, а на другиот до неа малечката Пела, и уште, уловува дека тетката седнува до неа без да престане да зборува Ако си калеша и со црно во срцето, ти си убава, и не знам дали има поубава од тебе, и по лицето ти се познава дека си и добра, твојата појава зрачи добрина! и во исто време претрчува внатре низ отворената врата и мислиш дека оди натаму а таа се враќа со подавалник на кои има чинивчиња со слатко и пресна вода во стаклени чаши Добро ми дојде, златна, во куќава, ајде, касни од слатково, јас самата го имам правено, онде од зад куќи, имам две дуњи, погледни, како сонцето што свети така и тоа свети, како твојата невидлива светлина, златна, како твојата невидлива добрина, златна, а тоа што свети во исто време и боли, мила, твојата невидлива болка, касни, заблажи се, ти ја знам болката, со денови, со недели, со месеци сноваш по уличкиве и бараш брлог оти онаа коруба сега е зграда, ене ја, ги надвишува сите куќи и вие морате да се иставите од таму, е, златна на тетка, не знам зошто, ама моето срце те одбра тебе, така да знаеш, те одбра тебе и оваа топка радост и оваа жолта заштита, вие да ми бидете радост на старост!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пелагија топлото време го чувствуваше само како внатрешен трепет, нешто благо и болно што се прелева од срцето нанадвор на сите страни, нешто што ти го прави животот поднослив и среќен а ти самиот да не знаеш зошто е тоа така!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Не знам зошто не го даваа, вели. — И јас не знам, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Жената не ме остава: — Никој не знае зошто е в затвор, вели, и господ не знае.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега не знаеме зошто плаче Клавдија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
а отспроти Паун Радевски ја пресоставува песната „Ена карави апто Пиреја“ и, наместо еден брод тргнува од Пиреја, тој пее „еден брод со нофисти17 тргнува од Драч во незнајно“, ааааа, тис, си пее „ена карави аптом дирахион пуехи меса Нофитис“, си пее, а нас ни се приплакува, морнарите не знаат зошто ни иде така и нѐ бркаат од палубата долу, во утробата на бродот нѐ слегуваат, кај котлите, кај машините и тогаш Паун Радевски запира со песната, се истава настрана и настрана нѐ гледа,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знам зошто ми кршка настрана Оливера.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја гледаш се тепа од плачење, а не знаеш зошто.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знам зошто толку многу ме мразеше, а истовремено велеше дека ме сака.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Не знам зошто толку го сожалував.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Кој знае зошто овој пат сакаше да ме слушне.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Лесно ги прибирав двете нозе, затоа што тој месец, кој знае зошто, изгубив многу од килажата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Кој знае зошто од мене тој палавко таа ноќ успеа да извлече многу патила и скриени емоции.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
А старецот, копајќи со рацете во изворот, откопа едно грне со жолтици, што некогаш кој знае кога, и кој знае зошто, некој го беше скрил тука.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- За да тормози, ете, затоа – беше огорчен Саше, но јас бев сигурна дека тоа не е вистинската причина.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Овој пат не беше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Напротив. Ми беше драго што е таква нерасположена и што се чувствува виновна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Нормална сум и тоа како – го повиши гласот тетка ми – ти многу добро знаеш зошто го зборувам ова.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас знаев зошто, ама не сакав да ѝ олеснам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас не знаев дека тоа што го видовме се вика ткајачница, а уште помалку знаев зошто таа би требало да ме растажи, но, за секој случај, одговорив потврдно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не знам зошто така ми дојде, на англиски.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А, „марките” по кои лудуваа сите мои другарки, со кои беа полни убавите излози на бутиците и за кои рекламите беа најубави, не можам да кажам дека не ме привлекуваа. Напротив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не знам зошто мајка ти толку навалила кога знае дека до сега сите оцени ти се високи и дека редовно ги полагаш испитите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не знам зошто се расплакав, што толку многу ме вознемири, не успеав да сфатам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Секако јас подобро ги познавам девојките, отколку што може тој.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Колку е тој поразличен од сите што ги знам, колку е сѐ полесно и поедноставно со него.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас навистина и најискрено мислев дека многу убаво ѝ прилега и дека е штета што не го носи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не знам зошто не ѝ се допаѓаше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ете, така, не знам зошто, воопшто не ми се допаѓа кога е уморна и ништо човек не може да ѝ рече. – Остави ме, уморна сум – Ќе каже тогаш, а тоа значи и дека е нервозна, нерасположена, сето тоа на куп.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не знам зошто, но бев сигурна дека тоа што таму се случува не е радосно и забавно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ех, мала моја Брезичке, да знаеш само колку многу се загрижив за тебе!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ама прави си како сакаш – во септември никој нема да ти биде крив ако...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
По неколку дена, мајка ми, божем случајно, ме праша: - А, бе, Бреза, не кажа што ти пишува Ивана!?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во тој момент бев решена на секој начин да се борам против кичот во мене, иако не знаев зошто е тој толку многу страшен и треба да се искоренува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не знам зошто така го скрив, за никој да не може да го види и да го прочита.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Дена ми помагаше во тоа одлагање, сета восхитено од роевите светулки низ воздухот, од роевите ѕвезди на небото, од отсјајот на месечината во потокот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Меѓу многубројните растенија претставени на килимот, едно дрво ми заличе на бреза и јас тогаш му кажав дека моето име е всушност име на дрво и, не знам зошто, но прв пат се осмелив некому отворено да му се пожалам дека таквото име многу ми пречи и ми носи големи неволји.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не знам зошто е таков, а толку би била внимателен соговорник, никогаш за ништо не би го предала, па дури би можела и да му бидам од помош со некој совет.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Наместо тоа, не знам зошто и не знам како ми се случува, гласно липам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Бато, батичко – се расплакав, а ни самата не знаев зошто.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Што ми фали пак мене? - Ништо, ама не знам зошто сте вие машките такви, кога некој ви се допаѓа, не го кажувате тоа отворено, јасно и гласно, туку сѐ нешто изведувате – реков и во тој миг се сетив на Игбал.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ќе сфатиш, има време, не брзај – се насмеа тој, читајќи ми ги мислите. – Јас ќе бидам среќен заради твојата среќа, а тажен, ако си тажна и ако не ми успее да те утешам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Знаев јас, ги имав слушнато ловџиите, пријателите на моите, кога раскажуваат разни возбудливи ловечки приказни седнати крај нашиот камин и многу ми беше јасно дека е неразумно што се оддалечуваме од куќата, ама не знам зошто, сè некако го одлагав враќањето.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)