Едната душа ни знае како си одиме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мораш на сѐ да мислиш, што се вели, не знаеш како ќе те разбере.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Сега знаеме како му е на слеп човек. — И на сакат...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сега и јас не знам како беше песната.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ама, пак не знам како да кажам, умот ко вода ми се растура.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сега не знам како да кажам, ама ќе кажам...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Жења, велам, не знам како да почнам...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не знам како ја пуштиле дури ваму, но нас добро ни дојде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не знам како стана тоа така, кому му дојде за надвор?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не знам како не ме засркна.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не знам како сум измрдала, како се истргав тогаш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Никој не знае како ми било тогаш!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
ИИ Така беше некако, што знам како беше.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А мене ми е жал да гризнам, не знам како се јаде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми е страв со цела нога да згазам на килимите, да не знам како да се опулам во мебелот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не знам како се сврте Велко назад, го видело штркот оти е близу деда си си му свикало: „Дедо, дедо, опули се зад тебе, ете го нашиот штрк.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Децата, заумени, по едно време станаа и тргнаа надолу влечкајќи се и ни самите не знаејќи како ќе му пристапат на Мартина.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)