Чудесни му беа куќите кои му се извишуваа над главата, така зјапнат во нив, не гледајќи пред себе, секогаш и се потсопнуваше.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Секретарката зазбивтано дотрча од својата канцеларија и немо, без збор, зјапна во парченцата стакло и во дамката од пијалакот на ѕидот.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)