Но со покрстувањето секојпат има идено и писменоста.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
По мене иде и Горачинов.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми иде и да легнам, да се тркалам на подот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И, згора на тоа, ми иде и да се покријам преку глава и, така насамо, одново да се гледаме со смртта која честопати ми стоеше понаблиску од животот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Идев и со други, велам, идев и сама.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Му иде и тој да се насмее, но нему и насмевката не му е искрена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Иде и другата, ама и таа се најде долу.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ти иде и од своето месо да кинеш и да јадеш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
По мене иде Оливера, по Оливера идат и другите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Некои гласови идеа и до нас, но за сите нас најзначајно беше што татко ми купи коза, а мајка ми беше среќна со сите нас децата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
А идат и некои добици за кои не се сеќавам да сум ги спрегал, да сум ги товарел.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И со нас идат и комарци, муви и мушички, жужлиња и еленчиња.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ми иди и низ баџа или од некое дупче на ѕидот да влезам, вели, како црвец како црвотечина, вели Мирче. 44
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Идат и до мене, ми ја откриваат ногата и ми прават преврска.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Утрото идат и кај мене луѓето. Мажи, дербедари, одат по куќите, ги фаќаат кучињата. Ги врзуваат, ги одврзуваат и ги носат на сретсело.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)