Последен излезе и бапна во вирот Никола и по река, надолу, ги најде сите триесет и два другари во врбјакот каде што се разделува патот за Поешево и Оптичари и им ја честита слободата, а тие едногласно, уште тука, го избраа за свој војвода, благодарејќи му со тоа, што ги извади од затворот и им ги спаси животите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Валијата и пашата испратија големи потери по бегалците и не знаејќи кој е нивниот војвода, ќе почнат да се распрашуваат кај бабите по селата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Меѓу другото и затоа што цивилизациски и културно (и психолошки!) демократски ориентирани кадри ние речиси и немаме; идеолошки неконтаминираните стручњаци што можеа да станат потпорни столбови на еден нов демократски (децентралистички!) државен концепт во голема мера избегаа (и сѐ уште бегаат!) вон земјава, оставајќи им на старите моќни патријархалци да го поделат тој беден колач (и онака речиси изгрицкан, она што фактички имаме се долгови!) главно меѓу оние што тие ги избрале за наследници, и тоа според добро познатите критериуми на тн. негативна селекција што подразбира послушност, пред сѐ, а потоа и непотизам, корупција итн.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Или, како што нараторот вели, парафразирајќи ги тие ставови: Идејата сите народи да зборуваат само еден јазик е исто како да собереш коњи, магариња, кучиња и камили и да ги натераш со силата на стапот сите заедно да рикаат, без оглед на нивниот вид.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тука не се пропушта, се разбира, да се спомене и балканската гордост, Фаик Коница, кој под псевдонимот Транк Спироберг, се вклучува во европската полемика со тезата дека секој природен јазик со непречена милениумска еволуција, има поголемо право да биде избран за универзален јазик отколку сите вештачки јазици.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
18 На ѕидовите од собичката висеше врамено писмо од Samuel Beckett во коешто младиот Beckett ѝ се заблагодарува на Gail што го избрала за тема на својата докторска дисертација. Gail ретко беше дома, па времето повеќе сакав да го минувам во кујната одошто во собичката.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Го избраа за гласник токму поради досетливоста и ладнокрвноста.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Како да сакаше да се пофали самата себеси: „Гледаш, и мене ми е дадено да избирам“.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Немало кој да го поттурне таквиот предлог, во колку воопшто постоел.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Ова место го избрав за мој вечен дом“ соопшти таа, а насмевката не ѝ слегуваше од усните.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ова, во врска со мојот син и неговите херојства му го реков и на еден од милиционерите кога дојдоа да се распрашуваат за момчето што ми го доведе Боге од Бањи.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Добро, мој Иван не го избраа за народен херој.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
На Митровден таа година пак се собраа по еден од куќа во малото селце Бзовиќ и едногласно пак го избраа за земски коџобашија Димитрија Сатле од Сатока.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Шимон Перез кој одржувал добри односи со Арафат го наследува Ицак Рабин.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
На 20 јануари 1996 година Арафат е избран за претседател на палестинската влада на првите сеопшти избори организирани во Јордан и Газа.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
- Се согласуваш со мене, Дудо? - прашуваше Џорџ сениорот и грлено се смееше.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Не ја сфатив сосема причината но во еден момент таа му се обрати на сениорот Џорџ: - Ти имам речено и пак ќе ти речам: човеков е виновникот што тебе те избрав за сопруг. – Знам, знам – грлено се смееше сениорот Џорџ. – Зарем ти немам речено дека Македонија е богата со умот, многу богата.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
„Кога нѐ исфрли судбината на овој брег, ни нарача оти големиот час ќе пристигне!“, вели тој, богами, како Каламатија да држи говор кога ќе го избереа за народен пратеник.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Семјон Иванович“, се обраќа сосема службено Иван Степанович кон татко ти.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)