извика (гл.) - некој (зам.)

- Па да не му вариме манџа, - налутено извика некое од нив.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
„Со Господ напред, за празникот Света Богородица“, ќе имаме вода, се извика некоја од жените.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Овој извика некоја шифра место порачка во баџата на скарата и се наведна зад шанкот кај бочвето - и да го наполни бокалот и да ја испразни в уста маштрабата под чепот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)