Во очај сум скоро болен, стори нешто да сум голем.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Леските се стресоа, исто како на тоа место да се разбуди некој одамна изгаснат вулкан, снегот се разлета на сите страни, а оттаму уште во истиот миг се подаде огромното црно клопче на телото на оној негов прекрасен, како излеан од некој црн метал настрхнат самјак, чиктисан уште со својот прв скок, со кој што излета од леските, право кон него, право кон чамовото стебло крај него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Облаците го задржале во себе дождот – не им се брзало, зашто ги изгаснале вулканите порано.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)