До тој ден некако и може да се следи по нешто од животот на Рубина Фаин, а ние никогаш не ќе знаеме како изгледала таа тогаш во бегството од Стамбол, пред тоа или по тоа.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Како изгледала таа криза, и пропаѓањето на занаетчиството, трговијата и воопшто на македонското градско и селско стопанство конкретно може да се види и врз примерот на Велес.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Одам кај него, а тој ми се насмевнува, како да му носам, на пример, највкусна супа – ах, сега ’ржат и двата коња; изгледа таа бучава настапила по некоја виша наредба за да го олесни овој преглед – и сега констатирам: да, младичот е болен.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тој не можеше на моменти, макар колку да се напрега, да замисли како изгледа таа, тој знаеше само дека ја сака.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Изгледа таа го забележа моето изненадување и рече: - Ние сме просфиги...9 – и почна да нѐ води по патиштата што од Турција до Ревани, сега Дипотамија, пропешачија нејзините родители со двете ќерки и четирите синови.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Кој може тоа да го погледне, а притоа тивко да не застенка?
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)