изгледа (гл.) - поинаков (прид.)

Не, сигурно светот изгледа поинаков надвор од проклетите ѕидови, надвор од мене...“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Некои од моите стари познаници изгледаа поинакви.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Зората го отвораше небото и го осветлуваше селото, но таа му изгледаше поинаква од другите: му изгледаше тажна, невесела; и сонцето што се покажа, му изгледаше понакво од другпат: крваво, мрежичесто како и неговите насолзени очи; и птиците што се будеа, како да му го разбираа срцето: пееја поинаку од другпат - тажно, со стегнато грло; и луѓето што ги сретнуваа на патот, ги поздравуваа со натажен глас.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)