изгрева (гл.) - и (сврз.)

И ете, наспроти сите божји нешта, Сега луѓето застанати на прозорец гледаат и се крстат: Точно во таа доба и од страна зад која исчезна таа Квечерина, заедно со ѕвездите - изгрева и сонцето.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Чанга и натаму изгреваше и заоѓаше во неговите спомени...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Стануваш рано наутро и тоа, секако, е работа под ведро небо; гледаш како сонцето изгрева и како градот се буди, а тоа воопшто не е лошо.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)