излаже (гл.) - и (сврз.)

Сѐ е некако мистериозно и тука се нуди евтина забава за многу франци и секој што ќе излезе од овие вертепи, се чувствува понижен, излаган и индигниран.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Малер“, постојано велеше за себе, раскажувајќи им ги до детали, речиси со сласт, и најбаналните настани од кои тој излегол насамарен, излажан и поразен.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
„Само да не се излажат и да појдат в планина“ - си мислеше момченцето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Маштеха моја ме излагала и ме дала на ваши руки да ме убиете, ама се надејам да ви оврне вам Бог за такво беззаконие.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
- Не, јас многу би сакал да ги собујам чевлите, навистина, - излажав и направив движење како да почнувам да ги собувам, - но дали ќе може да добијам влечки? - така, си мислев, смрдеата можеби и нема да се почувствува.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Немаше претпоставки и се прашуваше можел ли дождалецот да го излаже и да не влезе во станот?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Други го задеваа дедот Петка: — А бреј, стари вапиру, каде токо и влечкаш виа пуста жени, бре? Колку си излагал и ошче колку ли ќе земиш на душа?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Татко ти никогаш не моча стоечки и немој пак него за сè да го обвинуваш! - повторно просаска тетка ми.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)