измие (гл.) - око (имн.)

При заминувањето, Французинот се поврати, ги извади очилата и си ги изми очите.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ќе смени некој грош, бел черек или бела меџудија, ќе им „измие очи", што велеше тој, и од стари, 'рѓосани, ќе светнат, оти човекот клава сребро: ќе платат мариовците, иако тој арчи петдесет драма киселина за сета таа работа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Гледајќи ја таа негова беспомошност, живеејќи постојано во болка и напнатост, често ѝ се случуваше да сонува како и таа ослепела и се будеше исплашена и испаничена: одеше на огледалото да се види и да си ги измие очите.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)