Но, потоа трикот е да се одржи неизвесноста на тие поими, да не се дозволи „несообразноста со родовата улога“ и „родовата нетипичност“ да се израмнат направо и симплистички со „женственост“.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Дотолку подобро.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Корисно е во овој контекст да се потсетиме на нашиот заклучок од претходно дека „женственоста“ во машката геј-култура, по правило, е заменски идентитет: таа е идентитет што се користи наместо и како замена за облик на постоење што геј-мажите не можат да го добијат – односно, барем не толку лесно – во сопствените личности.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
А тоа е токму причината поради која некои автори претпочитаат поими како „несообразност со родовата улога“ и „родова нетипичност“ за опишување на машките геј-практики на родот: тие понатаму укажуваат, со самата своја неутралност, на извесна одложеност на судот околу точното значење на машкото геј-родово дисидентство, на одбивање некои и сите отклони од канонската мажественост да се дефинираат автоматски, без размислување и некритички како „женствени“.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)