Копнежот, големиот, несовладив копнеж, да ги излее во работата трепетите на своето срце, го имаше маѓепсано Велета: му пречеше до крај да го согледа животот, макар не еднаш да го имаше сетено тој на својот грб неговиот камшик...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Кадијата ја понамириса работата. – Сигурно ова новово ја има маѓепсано кога разговараше со неа да се потурчи – си рече во себе и реши сам да се обиде да ја наговорува Анѓа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)