ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

„Вистина е дека тестовите не покажале дека има некакви психолошки оштетувања, но мислам дека секој што редовно зема по 4 или 5 таблети, секако си прави некакво физичко оштетување.

Тоа е критика на корпорациите воопшто, а од друга страна изложба на виртуелни тела што можеме да ги избришеме само со еден потег ако ги прекршат правилата или ако самите пак посакаме ново тело.

Самото тело, така, во допир со високите технологии има некаков статус на последна територија, која е присутна како територија на дистанцата, територија на чистото овде и сега, коешто никогаш не ќе можеме во целост да го опфатиме, туку секогаш само низ перспективата на неговата деконструкција.

Тики: Зошто?

Всушност, не му се јасни луѓето кои голтаат по половина дузина Е таблети за една вечер.

Краста: Сè си мислам дека како луѓе имаа некаква заразна болест.

Надвор има некаква врева! – одговори еден од четата македонски комити.

Врвен познавач на шеријатското и модерното европско право, татко имаше некакво атавистичко чувство на балканското тежиште во себе, но и не можеше да се ослободи од одисејскиот дух, па брановите на судбината го исфрлија крај оваа река и во овој град, во кој мораше уште еднаш да се докажува, да го вкоренува своето откорнатичко семејство, соочен прв­пат со гладот, со гладот на своето семејство.

Со текот на времето Чанга сѐ повеќе ѝ се восхитуваше на татковата намера да напише Историја на балканските империи низ нивните падови, во која ќе бидат вклучени и козите, па се надеваше и самиот да има некаква улога во таа книга.

И како можат сите оние луѓе онака по местата да им веруваат дека навистина преку овие црни водје има некакви мостови.

Честопати имаше некакви црни сценарија за тоа што се може да ни се случи. Преголема грижа.

Потоа на шестнаесет години, по преживеаниот пеницилински шок, Татјана падна од мотор два дена по завршувањето на училишната година и ја скрши бутната коска.

Не ѝ дозволија да остане со неа во Градската болница (секогаш имаа некакви правила) и седеше пред врата очајна и несреќна.

Тој сигурно имал некаква корист од тоа.

Можеме да се согласиме дека јазикот, општо земено, е раководен од правила, но да допуштиме дека смислата на еден израз, сепак може, во извесни употреби или околности, „ова или она да го остави отворено” (PI, I, 99).

Она на што Витгенштајн сака да му се спротистави, е барањето изразено преку тврдењето „доколку има некаква нејасност во правилата, тоа воопшто не е игра”, или барем дека тоа не е „совршена” игра (PI, I, 100).

Во рацете имаше некаква мајсторија и со колата управуваше безбедно, иако честопати, минувајќи опасни делници, ни се земаше здивот.

На олтарот, односно на она место каде што претпоставував дека се наоѓа тој, имаше некакви камења, нешто како скулптура, чии изрази не можев да си ги објаснам.

Немав нејзин контакт за да ѝ се заблагодарам за овозможувањето на посетата на Центарот во Вашингтон и да ја прашам, дали можеби со оглед на презимето, има некаква врска со Агата Голдблум.

Разликата е како меѓу цвет и дрво.

Девојчето трга, повеќе да ѝ угоди на мајка си отколку што самото има некаква надеж, поминува отсутно наоколу и се враќа збирајќи раменици: - Нема.

Тој нејќеше ни да знае дали има некаква вистина во она што го чу од жените.

Имаше некаква особена симпатија спрема тоа црно, весело и задорничаво момче.

Соколе се покорува како мало дете, сака да биде свој, а не може, има некаква безмилосна власт во оваа мала бела рака, што така меко го допира.

Соколе се шета и гледа. Има некаква надворешна промена во него - не ги носи веќе броениците и мустаќите малку ги поткастрил.

Барем однадвор ќе имав некакви чувства.

Тоа барем имаше некаква смисла и ми даваше одреден идентитет и личност. (Што ве наведе да го промените мислењето?) Кога се уверив дека ќе ми дозволите да се чувствувам како ваше дете и дека ќе се грижите за мене со љубов.

Кога непријателот навлезе наваму, жандармите ја напуштија куќата и се сневидоа некаде, а луѓето што сметаа дека од вратите и прозорците ќе имаат некаква полза - им ги удрија копачите и скепарите, па ги исподигаа.

Вашата лекарска професија ви донесе одреден број откритија и искуства кои ги внесовте во своите книги. О да, о да, работев како лекар 35 години, тоа секако има некаква врска.

Одговорот е во тоа што сепак има некаков груба, делумно глобална, делуно локална сличност меѓу читателите на овие четири песни.

Ж: Па има некаква смисла...само со еден услов: треба да се сложиме околу начинот како ќе ги поврзете речениците.

Веруваше дека таа има некаква магиска моќ да се шири повеќе од своите нормални димензии, кога ја полнеше со разни списи и книги.

Ту ни се чинеше дека сме на пат точно да го определиме, ту го губевме сфаќајќи Margina #26-28 [1995] | okno.mk 145 дека сме тргнале во погрешна насока: ја губевме ориентацијата, застанувавме, се враќавме, а звукот притоа стануваше сѐ послаб, поодалечен, поизмамувачки, за да се загуби конечно како нејасен шум во маглата. *** Се обидувавме многупати потоа, мојата роднина Емилија и јас, да ја најдеме необичната куќа која, чувствувавме имаше некаква таинствена врска со звукот на бродот.

Дали законот има некаков став кон копрофагијата и копрофилијата - не, тоа значи дека јадење на фекалии е порегуларно од дрогирање...

И денес овие луѓе ретко се спомнуваат, особено од страна на културниот естаблишмент, како нивното одбивање да има некаква поврзаност со некаков си колективен грев што мора постојано да се потиснува.

Бојана забележа по Митревото лице дека има некаква радосна и ненадејна новост.

Луѓето се јавуваат само кога имаат некаква потреба, мака.

Имаше некаква црвена нијанса во тоа разденување, по што не му беше тешко на момчето да заклучи дека преку ноќта небото се изјаснило.

Потоа си помислив дека мора да има некаква мајсторија во толку жилавата рамнодушност.

Праволиниското време не зависи од човекот, тоа започна да тече од Биг Бенг наваму - гарантен рок на целокупниот космос, секако со Ајнштајнови исклучоци и модификации, кои не ја исклучуваат основната специфика за праволиниското време: невозможноста човекот да има некакво влијание врз него.

Дишан беше фасциниран од јазикот и имаше некакви планови во врска со создавањето на сосем нов јазик.

Тука, меѓутоа, треба да се бори, ако дури и тоа уште има некаква смисла.

Таа бучава, што нерамномерно се соединуваше во еден вид постојано кружење на земјата, сега се чинеше како да има некаква врска со центарот на нејзината болка.

Ме праша дали со неа сум имал некакви поблиски контакти од вообичаените. Му реков дека сум немал.

Значи: имаше нешто меѓу нас, но имаше и нешто помеѓу нас како пречка, нешто што ја спречуваше Луција да ми се предаде; не беше возможно таа млада девојка, за која и денес знам дека ме посакуваше, не беше возможно велам, да не биде со млад маж само затоа што има некакви обврски, кои сите ги имаме, секој ден.

Очигледно, не го прифаќа моето објаснување.

„Мислењето дека Иван е подучуван од професорот по сомневањата, можеби има некаква вредност но само како шега“ ми шепоти двојникот и тропа со прстите.

Потоа и философите и научниците го сосекуваат.”

Еден застрашувачки аспект на човечкото мислење е уверувањето - отелотворено во религијата - дека универзумот има некакво си трансцендентно значење.

„Како и сите стереотипи, тој е проблематичен“, допушта Клам, „барем делумно точен, а може и да биде генерациска работа, макар што ако моите студенти [по драма] се некаковси показател, тој и натаму има некаква валидност“(5).116 Тоа што ќе се нарече стереотип, тогаш, не значи ниту дека неговото значење се отфрла ниту дека се доловува.

Тоа не е толку прашање на спасување на машката геј-култура од сведувањето на секс, колку што е сочувување на некоја концепциска и емоционална врска меѓу машките геј-културни практики и истополовите сексуални практики што ја прават хомосексуалноста сексуална ориентација.

Предизвикот за критичарите и за толкувачите е спротивното: да се открие што е она во поголемиот дел од машката геј-култура – зачувувањето на историски артефакти, да се послужиме со примерот што само ни е најмногу на дофат, или култот кон Џоан Крафорд – што би можело да има некаква врска со куровите.

Без да се обидува да бара машка моќ и привилегија и, така, без да изгледа дека поприма мажествени родови одлики (за разлика, во таа смисла, од некои политичарки и адвокатки или директорки и други жени на положба што има некаков авторитет), дивите, сепак, успеваат да остварат положба на општествена надмоќ.

Видовите на практики, сигурно, имаат некаква врска со видовите на луѓе.

Имавме некоја бледа претстава дека за многумина геј-мажи што од нас беа постари десетина-дваесетина години да се биде геј имало некаква врска со сакањето бродвејски мјузикли или со слушањето песнички од мјузикли и љубовни жалопојки или со Џуди Гарланд или со свирење пијано, со носење пуфкави џемперчиња, пивкање коктели, павкање цигари и со меѓусебно обраќање со „жено“.

И штом, во нашево хомофобично и сексофобично општество, е секогаш лесно да се нападне геј-сексот, а е мошне тешко да се брани, изгледа не вреди да ѝ се купува угледност на машката геј-култура со нејзино спасување од неугледната вклученост во машка геј-сексуалност, како што се мачи да направи Лари Крамер (кого Фелоус го цитира двапати): „Сигурно во геј-културата има повеќе од само курови“, вели Крамер.

И покрај целата нејзина несериозност, таа задржала елемент на опасност.

Понекогаш, мора да се признае, овие теми се третирале и необносливо – од Мел Брукс или од Сара Саливан, од Кара Вокер или од Исак Џулиен.171 Сигурно, секогаш има некакви исклучоци од сите вакви обопштувања.

Да го наречев предметот „Процесите на културната меѓуидентификација како механизми за сексуално супкултурно внатрегрупово формирање на заедници во САД“, тешко дека ќе имаше некакви неволји.

Ако има некаков сомнеж дека стрејт-културата и геј-културата, без разлика на сексуалноста на поединците што учествуваат во тие култури, различно ја сфаќаат логиката на жанрот, па затоа и различно реагираат на поставувањето ужасни или трагични ситуации – ако има каков било сомнеж околу нешто од ова, еден поглед на следниов пример ќе биде доволен да го разбие тој сомнеж.

Сосема се согласувам со Фелоус дека честопати во стереотипите има вистина – „Колку и да изгледаат ветво“, вели Фелоус, „геј-стереотипите се корисни за испитување на природите на геј-мажите “ (246) – но кога таквите стереотипи ги претвора во архетипови (х, 247) и во вистини за нашата природа, Фелоус премногу полага верба во клишеата, во општествените фантазии за мажественоста и за женственоста кои ни изгледаат очигледни и точни само затоа што се сообразни со распространетите, општоприфатени поимања на полот и на родот, поимања што излегуваат крајно некохерентни штом ќе ги разгледаме одблизу.

Причината поради која е добро да му се одолее на запаѓањето во конвенционални начини на размислување за родот, начини какви што постојано промовира родовата идеологија на нашето општество, е што инаку ќе бидеме склони да прифаќаме, без соодветно да ги разгледаме, многу невистинити претстави за жените и за мажите кои би ги сметале за крајно неодржливи кога не би се совпаѓале со поларизираните концепти на родот што ги зајакнува родовото стереотипизирање претставувајќи ги како чист здрав разум.

„Вистинска гордост ќе имаме само кога ќе бараме признание на култура што не е само сексуална“ (небаре култура што е само сексуална би била сосема срамна работа – или, барем, небаре тоа би било нешто со што не би се гордеело ниедно пристојно човечко суштество).361 Но, вистинскиот проблем не е што машката геј-култура веројатно ќе се сведе на ништо повеќе од само курови.

Таквото лековерно верување во вистинитоста на конвенционалните поимања е сосема разбирливо, особено кога се темели врз толку длабоко вкоренети и навидум неприкосновени идеологии како оние што се однесуваат на полот и на родот, но тоа истовремено е и немудро и крајно непотребно.

Можеби на женственоста ѝ недостига општествена сериозност, но таа не е лишена од страст и од жестина, ниту, пак, од доминантност.

Ова е граѓа за народскиот стереотип. ‌Можеби баш затоа, ако со безизразно лице тврдите дека машката хомосексуалност подразбира збир нестандардни културни практики, а не само некои нестандардни сексуални практики; ако приречете дека постои некаква машка геј- култура, ако навестите дека мора да има некаква поврзаност помеѓу некоја конкретна сексуална определба и некаква наклонетост кон извесни културни облици, веројатно луѓето веднаш ќе ви се побунат, ќе наведат илјада и една разни причини зошто такво нешто е невозможно или бесмислено или навредливо и зошто секој што мисли поинаку е заблуден, сосема старовремски, морално сомнителен и политички неодговорен.

Конкретно, би се залетале, без многу-многу внимателно размислување, сите навики, практики, ставови или интереси што нашата култура ги дефинира како нешто немашко или како нешто што отстапува од конвенционалните норми на мажественоста да ги сметаме за „женствени“, без разлика дали имаат некаква врска со навиките, практиките, ставовите и интересите на некоја жена што навистина ја познаваме.

Добро е, во космосот сепак има некаков ред време дур ѓубрето се трупа, и време кога тоа треба да се собере.

Од друга страна, пак, ме интересираше како ќе изгледа таа нова средба меѓу татко ми и Вера и дали тоа има некаква врска со разговорот на тетка Рајна и татко ми, што не сакајќи го слушав вечерта.

Дали поради тоа што него го сакала ѝ се чинело дека тој син некако замислено по малку е и нејзин син, дека и таа има некакво право на него.

Помислував дека тоа има некаква врска со човекот што го сретнавме, но не бев сигурна.

Се ежев од помислата на близината на ѕвероликите и од сознанието или сомнежот дека нивното седење и молчење има некаква цел.

„Има некаква бура или слично. Каблите се прекинати.“

Пукаше долго, цела вечност, цевката под неговите прсти се вжешти и му се чинеше дека и градите го жежат и го болат.

Застануваше пред огледалото и размислуваше која посебна карактеристика на нејзиното лице или на нејзиното тело има некаква одбивна моќ.

Не гледаше каде пука, не знаеше дали пред себе има некаква цел, не знаеше дали нешто погодил.

И навистина, има некаква утеха во тоа кога ќе видите дека некои луѓе не можат да го променат своето недолично однесување, а вие, не само што го регистрирате, туку им помагате да го прават тоа во континуитет.

Дали тоа што знаеше да разликува добар од лош чај, "прашина" од листови Камелија синенсис од врвен Оринџ пеко, имаше некакво влијание врз минуциозноста на нејзиниот опис на урбаните пејсажи, и дали одбивноста кон институциите, јасно воочлива во расказите, можеби се должеше на тековната наследна постапка за имотот на нејзиниот вујко, на која не ѝ се гледаше крајот.

Работи кои губат на значење, со тек на време дали твоите планирале да се родиш; што си имал географија во петто; дали некој е малку постар или малку помлад од тебе; кај си го загубил црното зимско капче; од која страна на креветот спиеш; каде си бил на летовање 1976; породилните болки; кому си му ја позајмил „Бесмртност“ од Кундера откако повторно си ја купил; ланскиот снег; сè што си заборавил, затоа што сигурно имало зошто; прашањето што би било кога би било и, повторно, дали сево ова има некаква смисла?

Работи кои е подобро да не ги знаеш што навистина мислат другите за тебе; како се произведува (детска) паштета; како изгледа твојот стомак, од внатре; што сè го возбудува твојот партнер; каков е, како човек, твојот омилен писател; кој се крие зад никот на оној што ти остава злобни коментари; дали ако уплатеше ќе се паднеа баш тие бројки; што ти мислам..; кој е убиецот, на почетокот од филмот; колку ќе ти доцни хонорарот; што се случува зад сцената во театар; како котираш во еволутивни рамки; на што сè се подготвени некои твои блиски луѓе; кога и од што ќе умреш; што би било кога би било. дали сево ова има некаква смисла.

Се прашуваше што ли подразбира тој под „знаење“, и дали фактот што во последно време нејзината турлитава стануваше сѐ подобра има некаква врска со квалитетот на книжевното дело.

Инспекторот, наминувајќи патем во сите собички, без голема желба замина да го види апаратот.

Злите јазици го сврзуваат тој восхит со некој голем празник, што се совпадна со денот на моето појавување на свет, но јас досега не сфаќам, каква врска има некаков си празник?

Тие можат да покажуваат сложено, хаотично поведение што ја отежнува нивната употреба за создавање на прецизни претскажувања; можат да бидат нестабилни, така што и најмали промени во еден дел од моделот да доведуваат до многу големи промени во неговите претскажувања; можат во себе да вклучуваат некои величини кои што, едноставно, не можат, ниту во принцип, да се пресметаат; во нив може да има некакви врски што тешко можат да се разберат а нѐ спречуваат да го анализираме поведението на моделот со тоа што, на пример, би го разбиле на помали и полесно сварливи делови.

Не може исто, да се претпостави дека тие се преплашија од пријава во полиција; зашто, што може полицијата овде да стори?

Црвениот лимен конус, макар што беше единствениот предмет во куќата што имаше некаква врска со противпожарната заштита, во инспекторот предизвика особено негодување.

Од скромност јас нема да го посочам фактот дека на денот на моето раѓање биеја сите камбани и имаше општонароден восхит.

Неволно заклучувам дека тие имаат некаква тајна непозната за смртните што тие внимателно ја кријат од секој смртник.

Имаше некакво претчувство како онаа долинка отаде да беше полна, нешто слично како кога се држи в рака полн орев, а знаеше дека тоа претчувство не му е потребно.

Кога ќе се гледаше во тоа лице, секогаш се имаше некаков впечаток како на него да недостасува нешто, некој свиок на некоја брчка или некаква длабочина, или можеби некаква цврстина, што би го собрала него во една целина, која што продолжува упорно да недостасува и колку да се мачеше човек да ја бара на тоа лице, загледан во него.

Барем снегон, кога врне, да има некаков шум, да заплисне, мислеше. Да не биде вака штамовно.

Ја најде тука, пред себе, речиси исто онака блиска, како што му беше и онаа куќичка на крајот од селото, но оваа тука сега имаше некаква чудна предност со тоа како изгледаше во овој снежен ден.

Ама барем од тоа да имаме некакво фајде.

Од кон прозорецот е дворот, од левата страна има некаква церја.

Тука има некаква подивеност! Ѓавол нека го носи! Зар има тука смисла?

Во таа лирска фантазија има некаква вистина.

Очигледно, очекуваа дека наскоро ќе умрам или дека ќе станам жртва на некаква несреќа.

Имаше некаква судбинска големина во тој човек облечен во едноставната униформа на градскиот превоз, кој секоја вечер можеше да направи безвредни илјадници човекови денови.

Ми се чинеше дека да украдеш коњ за да го појаваш не е исто како да украдеш нешто друго, како пари.

Семејството Меридју (сопствениците на ранчот Алтито), мажи, жени, деца и слуги, вазали, посетители, вработени, кучиња и вообичаените посетители, беа групирани во „галеријата“ на куќата на ранчот, сите со лица преплавени од меланхолија и жал.

Во секој од нив имаше некаков побожен мир што, од една страна, ме радуваше, а од друга страна, ме растажуваше. – Мурад, – реков јас, – каде си го украл коњот? – Скокни од прозорецот, – рече тој, – ако сакаш да јаваш.

И навистина, тој имаше некаква чудна кројка; јаката му се смалуваше секоја година сè повеќе, зашто служеше за крпење на неговите други делови.

Околу вратот, на Петрович му висеa парче свила и конец, а на колената имаше некаква ветошина.

Имаше некаков израз на тага на лицето на Сем, продлабочен со каење и проткаен од трпеливото простување на познајникот кој не можеше да биде разбран.

И во овој случај Duchamp укажа на вистинската трага.

Четириесет и две години откако под портретот на Мона Лиза го напиша овој криптограм, тој објасни дека слободниот превод (на овие пет букви) може да биде „доле има некаков оган”.

Во неа има некаков невидлив живот.

Над таа небесна сенка може да има некаков живот, под неа почнува едно тивко умирање.

Слабата светлост што паѓа од височина има некакво значење само за едниот, за Кара-Демир, зашто може да го види другиот кој личи во згрченоста на човек и на ѕвер најмногу, на сениште.

Се чини дека има некаква „точка на гледање” која всушност не постои.

Кога конечно ќе ја прочиташе според него вистинската книга, а таа беше секогаш последната, според распоредот на рафтовите во библиотеката и редот на читањето што само за него имаше некакво посебно значење, тој ќе си ја ставеше старата излитена вратоврска и црната паларија донесени уште од Цариград и излегуваше во старата чаршија да се види со своите најблиски верни пријатели со кои играше балкански покер.

Но, на крајот, и обајцата беа убедени, покрај постојните резерви, дека мора да одат напред, во својата потрага, барем да се пресметаат со стотина зборови, избирајќи ја гротеската, хуморот како најмоќно средство за нивниот наум, верувајќи дека само така ќе има некаква смисла нивниот проект и ќе остават некаква трага за идните времиња.

Татко со занес го слушаше расприкажаниот вујко, тој бездруго имаше некаква цел која сакаше да му ја наложи на својот внук.

Колку што можевме да дознаеме; Аритон Јаковлески до последниот час, и покрај сета мрачност и мраз во душата, сепак тој, човечецот, си умел поубав крај, дури се надеваше, имаше такви часови кога страсно веруваше во своето дело, значи - тој имаше некаква подлабока надеж.

Чудно е дека во мене има некаква љубов за иста крв, мислеше.

„нова елита” - и економска и културна и политичка - која јаде колачи наместо леб и има некакво циркуско чувство за заедница, настан и култура.

Имав некаква скриена стратегија да го вовлечам Махмуд Дарвиш во темата што постојано ми беше блиска, но немав храброст да ја започнам: неговите односи со Јасер Арафат.

Имаше некаква симетрија во крајот на владеењето на избраниците кои синдромски, атавистички, фаталистички, до последниот здив на животот не сакаа да ја напуштат врвната власт, готови, само на Бога да му ја предадат власта, нивните владетелски илузии лесно минуваа и во трансцендентни илузии Така започнуваа моите дипломатски години.

Ни остануваше дел од попладнето во чудесниот пејзаж.

Долго време не можев да се повратам, постојано имав некаква несвестица.

Дури и неговите очила имаа некаков ироничен одблесок.

Во очите имаше некаков оџагарен вкочанет израз, како да не можеше да не зјапа во нешто на средна оддалеченост од себе.

Внатре во станот, еден сочен глас читаше список од бројки што имаа некаква врска со производството на сурово железо.

Имаше некаков кисело-сладок мирис.

Толку колку што се сеќаваше на неа, не ја сметаше за необична жена, уште помалку за интелигентна; па сепак, во неа имаше некаква благородност, некаква чистота, просто затоа што стандардите што таа ги почитуваше беа лично нејзини.

Но секогаш се будеше без да открие што е тоа: на некој начин, меѓутоа, тоа имаше некаква врска со она што го кажуваше Џулија пред да ја прекине.

Тој процес на постојано менување се применуваше не само врз весниците, туку и врз книгите, периодичниците, памфлетите, постерите, летоците, филмовите, магнетофонските ленти, цртаните филмови, фотографиите - врз секој вид литература или документација што би можел да има некакво политичко или идеолошко значење.

Имаше некаков див, лаечки ритам, кој не можеше сосем да се нарече музика; повеќе наликуваше на тропање на тапан.

Ако навистина сакаш да знаеш си замислував дека имаш некаква врска со Полицијата на мислите“.

Скриени светилки ја преплавуваа со ладна светлина и се слушаше некакво тивко постојано зуење за кое претпоставуваше дека има некаква врска со доводот за воздух.

Имаше некаква пресметана крволочност во очите на момчето, сосем јасна желба да го удри или да го ритне Винстон и свест дека е многу блиску до возраста за да го стори тоа.

Наликуваше на лице на овца а и во гласот, исто така имаше некаков овчешки квалитет.

Имаше некаква посебна мекост, како на дождовница, и во бојата и во текстурата на стаклото.

Тоа имаше некаква врска со прашањето дали запирките треба да се ставаат во загради или надвор од заградите.

Мислев дека средбата ќе има некаква цел во врска со најавата од претходниот ден и дека од мојот претпоставен ќе добијам одредени инструкции, но во неврзаниот разговор попусто барав нешто кое би можел да го протолкувам барем како мал дел од она што го очекував.

„Зборувај, ништо не е без врска, се си има некакво значење.

Ноќеска повторно го сонував оној сон, но наместо она физичко чувство на ужас што го доживеав првиот пат, а какво што никогаш несум доживеала на јаве, овој пат имав некакво интензивно, мачно, скоро сладострасно чувство на ученик кој е фатен дека не ја научил лекцијата за која јасно му било речено дека мора да ја совлада ако држи до својата иднина.

- За секоја сказна, Ѕвезда моја, најнапред имало некаква вистина.

Повторно почувствува дека неговата одлука за детето, за неговото раѓање, има некаква врска со неговите родители.

Но, како да има некаква судбина.

Ако е така, рече мојот адвокат, таа треба да има некакви телесни докази на неа: гребнатинки, модрици, рани, за да се утврди дека навистина се работи за насилство...

Танаско и Друже Србине не се изненадуваа, чиниш сѐ однапред знаеја, ама и во нивните очи како да имаше некакво сомневање што може беше и поради жалта по Костадина!

Во тој момент гледачот се вплеткува во имплицитната Ешерова верига од нивоа, во која над секое ниво има некакво „вишо“ ниво на поголема „реалност“, додека под секое ниво постои некакво нижо, „поимагинарно“ ниво.

Можеби можете да забележите дека имаат некаква врска ако ги испитате внимателно Ахиле.

Секој од каноните во Музичката понадица како главна тема има некаква варијација од кралската тема, при што сите претходно опишани системи за усложнување се обработени до крај, а понекогаш дури се и комбинирани.

МЕШАЕВ ВТОРИ: Се плашам дека кај вас има некакви семејни непријатности...

Имаше некаква мистична сила која ја тераше да си оди дома, во својот мртов дом, но таа иста сила и ја задржуваше да остане во куќата, со денови да не излегува.

Овие лекови како да имаа некакво посредно влијание врз расположбата, врз здравјето на Мајка кога им ги даваше на другите.

Го молевме, ако има некаква пратка од Италија, првин нам да ни ја предаде.

И обајцата, како да имале некаков историски долг да се влеат во патријархалната тврдина, да си имаат во неа заедничко одајче, како во кула, од кое ќе го гледаат ограничениот бескрај на Езерото.

И тој имаше некаква директива да спроведе, од погоре, од подалеку.

Зар сега и јагулите ќе имаат некакво значење - во воспоставувањето на Империјата на сталинизмот на Балканот?

Секој си има свој неповторлив пат во животот, но сепак имаше некаква заедничка фуга на бег, страдање и верување на овие големи откорнатици.

Дали ќе се оствареше претскажувањето на Игора Лозински - дека ако стаса сталинизмот до Езерото, сигурно ќе страдаат и луѓето, и реката и јагулите, или ќе има некаков излез?!

Крвта, Пандо, има некаква чудна моќ...

А во исто време психијатриските оддели беа полни со вообичаениот асортиман на ментално болни луѓе, кои немаа никаков физички проблем, колку што можеше да се утврди, но кои „мораа да имаат некаков органски”.

Сега знаев на што сакав да одам.

Тоа беше едно мало шише во кое имаше некаков лек што го пиела мајка ѝ кога била болна.

Ако му се посочи некоја книга за која има причина да помисли дека е занимлива, тој ја набавува и ја чита (Витгенштајн, Набоков, МекЛуан).

Ова е исто така вистинито за Деридиното дело кое што во основа се врти околу прашањето за вистинскиот метод за анализа на текстовите.

Најчесто тие не се во право.1 Прифаќам дека ова е вистинито за политичките, религиозните, научните и философските револуции.

Кога ќе го споменам своето интересирање за печурките, повеќето луѓе веднаш ме прашуваат дали сум имал некакви халуцинации.

Во принцип, ништо не е свето за модернистот, кој е подготвен да ги испитува гледиштата повторно и повторно за да види дали тие сѐ уште се вклопуваат во критериумот за прифатливост.

Халуцинациите за кои слушам воопшто не ме интересираат.

Ако дознае дека некој друг имал некаква негова идеја пред неговата да се експонира, тој во главата или некаде на хартија забележува да не го продолжува тој план.

Вториот е да ги прифати последиците, колку и да се погубни.

Таа негова прдоречивост, односно говорење, имаше некаква црвена фреквенција.

Животот се менува. Еден од начините на кој се обидувам да го променам својот живот е да се ослободам од своите желби за да не бидам глув и слеп кон светот околу себе.

Иако неговата расправа има некаква онтолошка важност (како и сите епистемолошки расправи), оваа важност е првенствено изведенка од епистемолошките промислувања.

За целокупната расправа погледнете (12). 8 Овој напис беше читан на конференцијата на Австралиското здружение за философија во Мелбурн, 1991.

Немав намера да го објавам, но одреден број на луѓе рекоа дека пронашле егзегеза на Дерида во еден корисен напис, па затоа се решив со надеж дека има некаква смисла.

„Тој батка работеше во циркус и тоа беше настан како кога човекот првпат проговори од стомакот.

- „Дали светот во кој живееме и настаните кои ни се случуваат, изборите што ги правиме имаат некаква логика?

- Значи, има некакви недостатоци во градење на таа брана, или како што стручно велат Филтер призма на депонијата штом пропушта загадена вода во Маркова Река.

И мојот татко и Видал имаа некакво заедничко балканско наследство, бивајќи едновремено речиси закоравени фаталисти и ортимисти.

Елен Лејбовиц Frјuѕ, mai 2001 Monsieur, Cela mа fat plaisir dаррrеndrе que vous avez pu quitter quelque temps vos soucis albanais et macedoniens pour la joyeuse ехubrаnсе napolitaine. Et des tudiаntѕ attentifs. Par association didеѕ, la Sicile tаnt proche de Naples, je me souviens tout coup dаvоir vu il y a peu, la tlviѕiоn, une brvе (trop brvе) miѕѕiоn sur une соmmunаut albanaise migrе en Sicile la suite de lоссuраtiоn ottomane au quinzimе ѕiсlе. On y рrѕеntаit, entre autres, de jeunes femmes dans des costumes de ftе qui tаiеnt vraiment dblоuiѕѕаntеѕ uvrеѕ dаrt. Les quelques lignes que vous mаvеz сritеѕ mоnt aussi un peu rаѕѕurе.

Свесна за незгодата пред која ги ставив, побрзав да го напуштам апартманот и во мигот кога го минував прагот, човекот изговори еден збор кој имаше некаква врска со психоанализата или психијатријата.

СТЕВО: Простете ако имаше некаква грешка.

КИРО: Треба да се внимава на Велков, Бугаринот. Има некакви планови околу манастирот.

Британците биле сосема свесни дека во однос на Народноослободителната и антифашистичката војна, уште од самиот почеток на војната, го помагала движењето на генералот Дража Михаиловиќ, кој и ја започнал војната против нацифашизмот во април 1941 година.

Поради таквата подредена положба на Велика Британија и неможноста да има некакво свое влијание во однос на советското напредување во Романија, Бугарија, Југославија, а и во Грција ако на власт дојдат комунистите, британскиот политички естаблишмент сметал дека би било пожелно да се направи обид барем Југославија да се придобие на британска страна.

Меѓутоа, реалноста на теренот, успесите на НОВ и ПО во Македонија во борбите против нацифашистичките окупатори не можеле да го остават рамнодушен британскиот премиер Винстон Черчил, кој од своите разузнавачки служби побарал да се пристапи кон анализа на она што се случувало во Македонија и да се испита можноста за испраќање агенти на СОЕ.

Воопшто не се калкулирала некоја промена на состојбата, при што македонскиот народ би бил обединет или самостоен или би имал некаква самостојност во рамките на некоја нова федерација, било југословенска било балканска.

Дотолку повеќе што некој му кажа дека во Брезница има некаква селска куќа што функционира како мотел со неколку соби и дека стопанката, некоја Петра, е чудо за себе.

Дали тоа има некаква врска со тоа што неговиот намесник Граматниковски е родум од Брезница, не би знаел да ти кажам.

Како можеме ние на оваа сиромаштија да имаме мрсно јадење за цела година“) Значи, тука беа запишани сите празници што за него имаат некакво значење, религиозно но очигледно и економско.

„Македонското движење - тврдел тој - ниту оддалеку не ќе има некаква особена полза од емиграцијата што ја полни Бугарија.

Од економски и од политички причини, а и како резултат на големата несигурност што владееле во внатрешноста на Македонија, во последните месеци во Солун дошло македонско население во поголем број, кое, во мнозинството, ниту имало некакви лични врски во градот ниту било пријавено.

Јас ја читав „Страдата на младиот Вертер”, брат ми имаше собрано цел куп огромни книжишта и имаше направено план сите да го прочита до денот на заминувањето во Франција, каде што одеше на реновирање на стари замоци и цркви и на учење на јазик.

Во Скопје секој некаде брза, секој има некакви обврски, сите сме распрскани на разни страни и никогаш не се случило во исто време четворицата да уживаме, долго и непречено, во читањето.