има (гл.) - очила (имн.)

Глупаво. Обајцата не можеа да имаат очила.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Тој е облечен во стар костум. Изгледа исцрпено и запуштено. На носот има очила со само една рачка.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Французинот ја крена главата и го погледна заинтересирано; имаше очила со големи диоптери, та очите му беа јадри, дури и испупчени; а кога ќе ги извадеше да ги избриши од пареата, очите му стануваа толку ситни што му се губеа под нададените веѓи.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)