има (гл.) - почит (имн.)

Се разбира дека и тука се има почит.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Да имаме храброст да ја соголиме душата и да создадеме нешто креативно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сите ние се раѓаме со предодреден ген и код, но умешноста на прифаќање на животот таков каков што е, е во способноста да се создаде внатрешна хармонија (да се биде во мир со самите себе), да бидеме способни за зрела љубов, да доживееме духовна и физичка интимност и блискост, да имаме почит кон себе и кон другите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Интимно во себе многу се изнервирав од оваа посета, па ти умираше на педесет и некоја година, а оваа тука место да има почит кон твојата болест ми зборуваше само за нејзината тага, за мајка ѝ.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Во тој свет ќе се има почит за старците.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Те сака и рајата, а и нашите аги и бегови ти имаат почит”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Верувам дека забележувате: кодошот ве подучува како да се однесувате кон кодошите за да можете да ѝ користите на својата несреќа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Затоа треба да имаме почит кон нив а тие секогаш да сметаат на нашата подршка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)